ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.9.2014 | 02:25

Εξομολόγηση χωρίς 2ο πρόσωπο

Mα εγώ σε σκέφτομαι ακόμα… Πέρασαν ώρες, μέρες, μήνες μα ακόμα σε σκέφτομαι..Σε θέλω εδώ..Να με πάρεις αγκαλιά και να χαθώ εκεί πέρα..Σε αυτή τη στιγμή που θα ξεχάσω τα πάντα.Είχα κοροϊδέψει τον εαυτό μου ότι δε μου είσαι πολλά πράγματα. Νόμιζα πως θα πνίξω τα συναισθήματά μου σε ένα μικρό κουτάκι που μετά θα πετούσα. Μα τα συναισθήματα αντί να κατευνάσουν , έγιναν ακόμα πιο έντονα..Κάθε μέρα παλεύω να προχωρήσω..Είσαι , όμως, πάντα εκεί..Νιώθω ακόμα αυτό το ανεξήγητο. Αυτό που με έκανε να νιώσω κάτι τόσο ξεχωριστό για σένα.Δεν ήταν η εμφάνιση. Ήταν κάτι πολύ πέρα από αυτό… Είχες ένα βλέμμα που με έκανε να δω κάτι πέρα από το προφανές. Κάτι που με μάγεψε από την πρώτη στιγμή που κοιταχτήκαμε στα μάτια. Κάτι που με στιγμάτισε και που δεν μπορώ να βρω σε κανέναν άλλον .Θέλω να σου πω τόσα πράγματα και να σου δείξω άλλα τόσα. Θυμάμαι σχεδόν τα πάντα σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που έφυγες. Περνάω από τα μέρη που κάποτε καθίσαμε μαζί και ζω σε επανάληψη όλες εκείνες τις στιγμές που με έκαναν να ζήσω πέρα από το’’ θέλω απλά έναν γκόμενο’’.Νομίζω θα έδινα και τον ίδιο μου τον εαυτό για να αλλάξω κάποια πράγματα. Για να αλλάξω αυτά που τώρα σκέφτεσαι για μένα. Ήταν τόσα λάθος. Όλα είναι πια ξεκάθαρα. Τότε φοβήθηκα. Δεν μπόρεσα να διαχειριστώ όλο αυτό. Ήσουν κάτι διαφορετικό για μένα. Ήρθες σαν όνειρο και έφυγες σαν εφιάλτης.Κάθε μέρα ό, τι και να δω..ό, τι και αν κάνω… νιώθω ημιτελής. Αισθάνομαι πως έχασα ένα μέρος του εαυτού μου. Σε βλέπω στα όνειρα μου και ξυπνάω με δάκρυα. Μοιάζουν όλα πια τόσο άδεια. Θέλω να ξεχάσω , μα μου έρχεται ξανά το βλέμμα και το χαμόγελό σου στο μυαλό μου. Είμαι αδύναμη μπροστά σε αυτή την κατάσταση……Όταν ακούω το όνομά σου ή κάποιος μου πει τι έχει γίνει και τι νιώθω τώρα για σένα με κάνει να θέλω να κλειστώ ακόμα πιο πολύ. Βουρκώνω. Εκείνες τις ώρες τα βάζω με μένα και νιώθω έναν τρελό πόνο. Συνειδητοποιώ πως όλα είναι πλέον χωρίς επιστροφή. Πως όλα είναι μόνο αναμνήσεις. Και πως είμαι η μόνη που τα σκέφτεται ακόμα. Νιώθω μια απίστευτη απογοήτευση και εύχομαι να βρεθεί κάτι που θα μουδιάσει την καρδιά και το μυαλό μου.Εσύ προχώρησες. Εγώ , όμως, ακόμα είμαι εδώ. Εντάξει. Δε νιώσαμε προφανώς το ίδιο. Εγώ ήμουν η ηλίθια που σε ερωτεύτηκε και εσύ αυτός που απλώς ενθουσιάστηκε και δεν προσπάθησε καθόλου να δει τι νιώθω, τι σκέφτομαι . Μακάρι μόνο να ένιωθες για κάτι κλάσματα του δευτερολέπτου αυτά που νιώθω για σένα και ίσως τότε καταλάβαινες τι περνάω και πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγω.
1
 
 
 
 
σχόλια
Νιώθω κι εγώ το ίδιο.. Όμως, κάποιο άτομο θα βρεθεί αργά ή γρήγορα που θα γαληνεψει τις ψυχές μας και θα μας χαρίσει ξανά το χαμόγελο, τη ζωντάνια κι όλα τα συναφή που μας "έκλεψαν"....Να θυμάσαι πώς η ζωή ανταποδίδει, υπάρχει η δράση και η αντίδραση... Αν όλοι το σκεφτονταν αυτό ίσως να μην μας έκαναν να ποναμε!

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon