ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και πραγματικά έχω απογοητευτεί.Γράφει η άλλη ότι κάποιος από την παρέα της είναι μυθομανής και φαίνεται έντονα... και δεν ξέρει τι να κάνει.Χωρίς καν να γράφει κάτι τύπου "υποφέρω", "πω πω δύσκολο" κτλ,ρώτησε μόνο "πως να το χειριστώ", τα σχόλια ήταν πάνω-κάτω τύπου "άστον τον ανώμαλο, μην του δίνεις σημασία και διώξε τον από κοντά σου αμέσως πριν πάθεις κακό".Και αναρωτιέμαι ρε παιδιά. Πότε γίνατε τόσο εγωϊστικά φοβισμένα ανθρωπάκια;Από πότε ένας μυθομανής -κατά τα άλλα ΦΙΛΟΣ-, είναι τόσο επικίνδυνος που πρέπει να χέσω την φιλία και να αρχίσω να τρέχω για να προστατευθώ;Από πότε ΔΕΝ είμαι υποχρεωμένος ως φίλος να προσπαθήσω να τον βοηθήσω στο πρόβλημα του;Αν είχε κατάθλιψη;Αν είχε καρκίνο ή aids; Αν είχε αγοραφοβία, δεν θα τον ξαναέπαιρνα να βγούμε επειδή αισθάνεται άβολα και με ενοχλεί και εμένα ή θα προσπαθούσα λίγο να τον βοηθήσω;Σε όλα αυτά...Θα έτρεχα να φύγω ή θα τον στήριζα;Θα τον στήριζα χωρίς 2η σκέψη, γιατί με την μυθομανία αλλάζει αυτό;Επειδή ΜΟΥ είπε ψέμματα και ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΨΕ και ο τιτανομέγιστος εγωϊσμός μου δεν τα σηκώνει αυτά.Τι να πω... η προθυμία να δικάσουμε αυτόν που κάνει λάθος.. υπό τον φόβο ότι κάτι θα πάθουμε με ξεπερνάει.Μην αναρωτιέσαι γιατί ζεις με το άγχος του "δικαστηρίου" στο μυαλό σου για χιλιάδες πράγματα την ημέρα όμως.Αν έχεις μάθει να δικάζεις έτσι εύκολα, πως θα ξέφευγες εσύ από το στόχαστρο...Εγώ ξέρω -γενικά- πως τους ανθρώπους τους αγαπάμε με τα καλά τους και τα κακά τους... αν είναι στο πρώτο κακό να φεύγουμε τρέχοντας ΠΑΝΤΑ (δεν λέω θα γίνει και αυτό)... μάλλον δεν αγαπάμε τους ανθρώπους που όντως υπάρχουν αλλά αυτούς που θα θέλαμε να είναι.Καλημέρα σε όλους. ΥΓ: Τον μυθομανή, από την ώρα που τον ανακαλύπτεις.. δεν μπορεί να σου κάνει κακό.Μέχρι να τον ανακαλύψεις όμως, μπορεί να σε τρελάνει.