ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

.....Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο. Η σύγχυση μου μεγαλώνει βλέπωντας...η αλήθεια της ήταν ότι πιο σημαντικό έχω γνωρήσει. Παρατηρώ τις κινήσεις της, την κάθε λεπτομέρεια του προσώπου της, τον παραμικρό μορφασμό άρνησης, που υποδήλωναν τα πάντα. Βαριόταν δεν ήταν απλά φίλη, έκανε το καθήκον της, σαν Προστάτιδα Μητέρα. Έμπαινε και Έβγαινε στον κάθε ρόλο τόσο γρήγορα που τρόμαξα! Μπορούσε να πάρει τις μορφές όλων να τις μιμηθεί με τέτοια ακρίβεια που χάθηκε..Κορίτσι μου γλυκό "Μην Χάνεσαι" της ουρλιάζω. Και εκείνη δεν ακούει..δεν θέλει δεν ακούει. Πάλι φορτωμένη με ηλεκτρισμό, και ζώντας στους θορύβους σκύβει με την ευγενική φύση της και κάνει τα αδύνατα δυνατά για να Χαρεί. Είναι καλή, λέω, και αφουγρκαζώμενη το τσιριχτό της προσπαθω ακόμα....την ταρακουνάω και ακόμα προσπαθω.... Μ. Γυναίκα