ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 4 χρόνια τα έχω με ένα παιδί κούκλο! Με ζηλεύουν όλες, (όσες φορές "τυχει" και μας δουν μαζι γιατί δεν βγαίνουμε παρα ελάχιστα), οι φίλες μου, οι οποίες να είναι και 5; Αλλες φιλες δεν εχω γιατί αφιερωνω όλο μου το χρόνο στην οικογενεια μου, στον πρίγκιππα μου και τις σπουδες. Με το αγόρι ζουμε σχετικα ηρεμα, με πολλη αγαπη όμως.Το θεμα ειναι που δεν βγαινουμε συχνα, που δεν παμε συχνα οι δυο μας καπου, που δεν παμε διακοπες (σημειωτέον δεν εχουμε παει ποτε μαζι καλοκαιρακι καπου). Αλλα δεν ειναι εκει το προβλημα.Το προβλημα ειναι η αγαπητη "μαμα".Αρρωσταινει ο γιος. Μηνυμα σε μενα. Δεν σηκωνει ο γιος το τηλ. Μηνυμα σε μενα να δει που ειναι. αργει δεκα λεπτα να γυρισει (που ειμαστε μαζι δλδ και μπορει να φιλιόμαστε), μηνυμα και ΤΗΛΕΦΩΝΟ σε εμενα...Ελεος...Ξεχναω κάποιο "πονηρο εσωρουχο" στο σπιτι;Μου το επιστρεφει (ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ) η ίδια..! Στο χερι.. Με αγαπη βεβαια.. σα να μη συμβαινει τπτ..Η αληθεια ειναι οτι διαμενει μαζι με το γιο, και ουτε να βρεθουμε μονοι μας δεν μπορουμε..Χριστε μου.Βοηθεια...!