ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο συρμος φτανει στην Κατεχακη.Λιγος κοσμος.Κοιταζω και ξαφνικα ''μενω''!Μελαχροινος,ψηλος,με κιλακια παραπανισια που μονο πιο πολυ γλυκο σε κανουν να δειχνεις!Στα μαυρα ντυμενος, με ενα μπλουζακι Porcupine Tree,με ακουστικα στα αυτια και με ενα βλεμμα θλιμμενο.Παρατηρησα οτι ειχες προβλημα στο αριστερο σου ποδι...Κοιτουσες χαμηλα.Εδειχνες να μην σε νοιαζει ο κοσμος γυρω σου και οχι μονο.Ημουν ακριβως στα 2 μετρα απο σενα.Σε παρατηρουσα.Ευχομουν να σηκωσεις την ματια σου και να συναντησεις τη δικη μου.Το κανεις,κοιτας ψηλα για να σε δροσισει το αερακι που μπαινει απο το παραθυρο.Κλεινεις τα ματια σου και ενα χαμογελακι σχηματιζεται που δειχνει ικανοποιηση απο κατι τοσο απλο!Εχω κολλησει το βλεμμα μου πανω σου.Δεν μπορω να κανω αλλιως.Οι στασεις παιρνουν...Δεν με εχεις δει ακομη...Καποια στιγμη,βλεπω τα ματακια σου...2 μελαγχολικα ματακια που ελαμπαν...Κοιταζομαστε μεχρι να ανοιξει η πορτα στο Συνταγμα.Το γλυκο σου χαμογελο,μου κοβει την ανασα...Ειναι η σταση μου.Βγαινω και ακομη σε κοιταζω.Ευχομαι να κατεβαινεις κι' εσυ...Οχι.Η πορτα κλεινει...Σε χανω...Θελω να σε ξαναδω,δεν μπορω να σε βγαλω απο μεσα μου...