14.10.2014 | 01:04
Ἀναστολή
"Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει. "..πως τα φερνει η ζωη, να σε βλεπω ετσι συχνα, να ενωνονται οι παρεες μας, αλλα εμεις πια να μην ειμαστε το ιδιο.. και ολα οσα θελω να σου πω, μετα απο τοσες προβες μονη μου και τοση σκεψη ωστε να βρω τα σωστα λογια, να συνεχιζουν να με τυραννουν..
