ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πανε εξι χρονια τωρα. Οταν την γνωρισα, ακομη στο λυκειο και οι δυο, ενας ερωτας αγνος και αληθινος. Τοτε που δεν ξερεις τι κανεις και γτ, δεν εχεις βρωμικες σκεψεις, εισαι ενας καθαρος εφηβος, παρορμητικος, τρελος και ερωτευμενος.Την αγαπησα περισσοτερο απο την ζωη μου. Εξομολογουμαι πως εξι χρονια τωρα δεν περναει μερα που να μην την σκεφτομαι. Ονειρευτηκα μια ζωη μαζι της. Λεγαμε μαζι πως θα ειναι τα παιδια μας. Που θα παντρευτουμε, πως θα ειναι ο γαμος μας. Που θα ζησουμε.( ναι ειναι αυτο το συναισθημα που εισαι παρθενος και εσυ και αυτην, η μεγαλυτερη αμαρτια σας ειναι τα φιλια στο στομα στα σκοτεινα, και μονο που σε αφηνει αν την αγκαλιαζεις δεκα λεπτα την υπολοιπη μερα ζεις περιμενοντας ποτε θα την ξαναγκαλιασεις.)Μιλω μαλλον σε ολους εσας που κανατε μια σχεση στα μεσα λυκειου που σας κρατησε μεχρι βαρια το πρωτο ετος, οποτε και σας γαμησε την ζωη αυτη η "αποσταση" και παραδοθηκατε στην ευκολια θυσιαζοντας εναν αληθινο ερωτα στο βωμο του ευκολου σεξ..Πριν απο λιγες μερες μου αρνηθηκε καθε συναισθημα που ειχε ποτε για εμενα. Πλανταξα στο κλαμα. Στο προσωπο της ηταν διεγραμμενα καθε μνημη, καθε εικονα, καθε χαμογελο και καθε λογος υπαρξης μου 6 χρονια τωρα.Πριν πιω μια γουλια αλκοολ υποσχομαι στον εαυτο μου πως δεν θα της στειλω. Λεω πολυ σε ξεφτιλισε, δεν παει πιο χαμηλα, μην προσπαθεις.Και οταν μου ερχεται να μιλησω με καποια ανωτερη δυναμη προσευχομαι τα χριστουγεννα που θα βρισκομαστε και οι δυο στην πολη μας να μην τυχει και την πετυχω μπροστα μου, δεν μπορω να υπολογισω την αντιδραση μου, απο το ξεσπασμα σε λιγμους μπροστα σε ολους εως το να κανω πως δεν την ξερω. Καθε φορα που γυρνω εκει, στην πολη αυτη, ειναι ενα μαρτυριο. Ειναι ολα στοιχειωμενα, καθε δρομος, καθε στενο, τα παγκακια που περναγαμε τις ωρες τα καλοκαιρια στα παρκα, τα σκαλακια που τρωγαμε μαζι πιτσα μετα το μαθημα, τα μπαλκονια που απο κατω την περιμενα να τελειωσει απο το φροντιστηριο οταν εβρεχε, καθε σημειο που περπατησα διπλα της κρατωντας της το χερι.Το προβλημα ειναι οτι την αγαπησα, και την αγαπησα πολυ. Δυστυχως.Χ.Θα σε αγαπω για παντα, για ολα οσα περασα μαζι σου, κι ας δεν θες να με ξερεις πια.(ειναι βαρος η παλια αγαπη στο φοιτητικο ξεσαλωμα)-( εδω σκαω και ενα πικρο, καταθλιπτικο, χαμογελο- θα πεθανω αραγε μονος με την μνημη της- συναισθηματικα ανικανος; )καληνυχτα ρομαντικοι.