17.10.2014 | 01:26
σύνδεση
Ακόμα κι όταν είμαι με ανθρώπους μπλέκω μέσα στο μυαλό μου. Σκεύτομαι... Σκεύτομαι... Σκεύτομαι... Τους ρωτάω πράγματα και δεν θυμάμαι τι μου είπαν. Δεν είμαι παρών, μαζί τους. Όταν λέμε καληνύχτα, δεν ξέρω τι έχει ειπωθεί και γίνει μεταξύ μας. Σκατά... Ίσως να είμαι πολύ αποροφημένος στον εαυτό μου.Anyway, δεν είναι μόνο εξομολόγιση, είναι και αίτημα για συμβουλές. Ακόμα και κράξιμο!
