ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μ'αρέσει να μένω ξύπνια όλο το βράδυ, να κάθομαι στο μπαλκόνι μ ένα ποτήρι κρασί. Έπειτα, λίγο πριν χαράξει να φτιάχνω έναν δυνατό σκέτο καφέ,όπως εσύ μου έμαθες να πίνω. Από την μικρη γωνίτσα που βλέπει τη θάλασσα περιμένω τον ήλιο ν'ανατείλει και σκέφτομαι εσένα μαμά. Ένα ένα τα φώτα από τις γύρω πολυκατοικίες ανάβουν άνθρωποι ετοιμαζονται για της δουλείες τους, παιδιά για το σχολείο. Και κάπου γύρω στις 8 με παίρνεις τηλέφωνο να με ξυπνήσεις-όπως σου είχα ζητήσει το προηγούμενο βράδυ-,για να παω στη σχολή. Μαμά,κάθε σου λέω ψέματα ότι ξύπνησα πριν 5 λεπτά. Μαμά, μένω ξύπνια πολλές νύχτες, όπως τότε που ξενυχτούσα στο πλάι σου μετά τις επεμβάσεις και τις χημειοθεραπείες. Ακόμα και τότε,όταν ξυπνούσες για να σιγουρευτείς ότι θα πάω έγκαιρα στο σχολείο, ψέματα σου έλεγα πως είχα ξυπνήσει πριν λίγο. 'Οχι, μαμά, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έμενα ξύπνια και σε κοιτούσα, σε πρόσεχα. Μαμάκα, ποτέ δεν στο είπα και ποτέ δεν θα στο πω. Όπως,επίσης, ποτέ δεν θα σου πω οτι δεν πρώτη φορά τότε, όσο δυνατή κι αν έδειχνα, ένιωσα τόσο βαθύ πόνο. Ποτέ δεν θα σου πω, οτι ένιωθα υπεύθυνη για εσένα και τα αδέρφια μου καθώς ο μπαμπάς ήταν μακρυά. Σχεδόν 3 χρόνια μετά την περιπετεια σου, είσαι μια χαρα. Όμως, είμαι μακρυά σου και δεν μπορω να το χαρω. Αχ μαμα,σε μισή ώρα θα με παρεις τηλέφωνο. Σ'αγαπάω μαμα και είμαι περήφανη για σενα.