ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με αγαπάει με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την αγάπη, πολύ διαφορετικό από τον τρόπο που την αντιλαμβάνομαι εγώ. Και χωρίς να το θέλει ή να το καταλαβαίνει κάνει πράγματα που με ξενερώνουν και το σιρόπι της αρχής έχει αρχίσει να ζαχαρώνει... Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Προτείνουμε σε κάποιον να αλλάξει; Και αν αλλάξει γιατί το ζητάμε, θα συνεχίσει να είναι ο εαυτός του; Μήπως κάποια πράγματα ταιριάζουν και άλλα όχι; Μήπως φεύγουμε απλώς καταμετρώντας μία ακόμα ματαίωση της ιδεατής συντροφικότητας; Υπάρχει σωστό και λάθος; Δε θέλω να πληγωθεί αυτό το όμορφο πλάσμα αλλά δε θέλω να συμβιβάζομαι ενώ όλα αυτά βρίσκονται στο κεφάλι μου. Τι κάνω;