ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ιδανική σχέση ζωής για μένα θα ήταν κάπως έτσι: Να βρεθεί εκείνος ο άνθρωπος που θα έχει μια γλυκιά εμφάνιση, χωρίς το γραμμωμένο σώμα η τα γαλανά μάτια. Θα είναι καθαρός στο σώμα, τη σκέψη και κυρίως στην καρδιά. Θα ξέρει να νιώθει, να το μεταδίδει και να απαιτεί να το εισπράττει κι από μένα, να το ζητάει συνέχεια. Να του αρέσει το σεξ, χωρίς να είναι το παν και δίχως να ζυγίζουμε μεγέθη κι επιδόσεις. Να δοκιμάζουμε συνέχεια πράγματα, καθώς θα εμπιστευόμαστε ο ένας το σώμα του άλλου και θα αφηνόμαστε. Θα ζητάει το δικό μου σώμα και μόνο, όπως εγώ δικό του, κανένα άλλο. Να είναι προϋπόθεση να κοιμόμαστε πολύ σφιχτά αγκαλιά μαζι κάθε βράδυ. Να μαγειρεύουμε, να κάνουμε μαζί τις δουλειές, να μιλάμε ασταμάτητα για τα πάντα, να κάνουμε εποικοδομητική κριτική ο ένας στον άλλο. Όταν τσακωνόμαστε να λύνονται όλα με ένα τεράστιο φιλί κι η θέληση του ενός για τον άλλο να ξεπερνά κάθε εγωισμό. Να μη μου ζητάει χώρο και χρόνο, να αφιερώνει σε μένα το χώρο του για την παρουσία μου και το χρόνο του για τις αγκαλιές μου. Φυσικά θα έχουμε τις παρέες μας, τα χόμπι μας, τις ελευθερίες μας. Και θέλω να μου θυμώνει κάθε φορά που άργησα να απαντήσω σε μνμ ή που δε μπόρεσα να επικοινωνήσω έγκαιρα, να δίνουμε για το καθετί λογαριασμό ο ένας στον άλλο. Στόχος θα είναι η πιο βαθιά, ειλικρινής και διαρκής αγάπη. Στόχος θα είναι το μαζί. Αν ήμουν στρέιτ πιστεύω θα έβρισκα μια γυναίκα να ζητάει το ίδιο. Όμως είμαι ομοφυλόφιλος, άντρας που ερωτεύεται άντρες. Και ξέρω πως δεν υπάρχουν αυτά που ζητάω σε έναν άνθρωπο, εκτός όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Δε μου αρκώ εγώ, θέλω έναν σύντροφο. Κουράστηκα να αναλώνομαι. Κούρασα κι εσάς το ξέρω, συγγνώμη, ήθελα κάπου να τα πω.