ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και ξέρεις τί? Θα μπορούσα τώρα να πω "θα αφήσω να με πάρει από κάτω", "έτσι είναι η ζωή,ας συμβιβαστώ" , θα μπορούσα να κλειστώ στην αγκαλιά της αγαπημένης μου σοκολάτας και της μη αγαπημένης μου θλίψης και έτσι να συνεχίζω να πορεύομαι. Μόνη ανάμεσα σε πλήθη, να μην εκφράζομαι, να μην κυνηγάω αυτό που πραγματικά θέλω από την ζωή μου.Ξέρεις, όμως, υπήρξαν και πιο δύσκολες στιγμές. Και άντεξα.Αυτή η σκέψη, 23 παιδικά χαμόγελα και τα χρώματα της ψυχής μου μού λένε πως μπορώ να συνεχίσω.Σκέφτομαι ότι αυτό που με "τρώει" ίσως είναι παράνοια των ορμονών, ή η τρέλα της πολλής σκέψης που ανέκαθεν ήταν ένα εκ των χαρακτηριστικών μου. Όχι όμως. Είναι σημαντικό. Ρίχνει την ψυχολογία και το σώμα μου. Δεν μπορώ να το αγνοήσω. ..Lost into the crowd...Δεν είναι όμως το ΠΙΟ σημαντικό. Έχω υγεία βλέπεις.Και, κάτι που με δίδαξε ο υπολογιστής μου είναι ότι, όσο ζει η μητρική πλακέτα[αν δεν λέγεται έτσι,μην με λιθοβολίσετε αγαπητοί απόφοιτοι πληροφορικής], μπορείς να κάνεις restart,ακόμα και format αν χρειαστεί, ανακτώντας τα δεδομένα σου.Τα καθημερινά προβλήματα,είναι σημαντικά. Ας μην αγνοούμε τα παράπονα της ψυχούλας μας για μια ζωή που περιλαμβάνει όσα ονειρευτήκαμε. Ας παλέψουμε. Ας μην επαναπαυόμαστε."Βάλε στόχο το φεγγάρι.Ακόμα και αν δεν το φτάσεις, θα βρεθείς ανάμεσα στα αστέρια" .Χαμογέλα και κάτι καλό θα έρθει.Μπορεί όχι αυτό που οραματίζεσαι, ίσως κάτι διαφορετικά ωραίο. Εσύ, χαμογέλα.Έχουμε ένα προνόμιο για το οποίο άλλοι αγωνίζονται[και καλά κάνουν και αγωνίζονται,όχι που θα το έβαζαν κάτω!].Την υγεία.Και αν νιώθεις χαμένος?Μόνος μέσα σε κόσμο?Ότι θες να ερωτευτείς και να γίνεις τρελός και εσύ? Σκέψου πως είσαι εδώ. Και πως κάποια μέρα όλα θα γίνουν, με πρώτη προϋπόθεση......................."να μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει", αυτό θα κρατήσω για απόψε.Και από αύριο, restart γιατί μπορούμε. Καληνύχτες σας.