29.10.2014 | 21:43
μας τελειωσαν οι ωραιοι μεγαλοπνοοι τιτλοι
Κουραση.. Θελω να χουχουλιασω μες στο κρεβατι και να μην κανω τιποτα για μερες αν γινεται. Δεν υπαρχεις και συ πουθενα ρε γαμωτο και λειπεις. Και πλησιαζουν και τα γενεθλια σου. Γαμωτο σου, παιδι του Νοεμβρη και συ, επρεπε να το χα καταλαβει απο το November rain.. Αλλα δε με θελεις στη ζωη σου παιδι του Νοεμβρη τι να σε κανω... Και δε μπορω πια και να βαλω και ο,τι τραγουδι μαρεσει γιατι φοβαμαι μηπως το παρεις και προσωπικα και θιχτεις, ενω ειναι απλα τραγουδια που μαρεσουν και δεν ειναι υπονοουμενα για σενα απαραιτητα. Και η πλακα ειναι πως η πορτα απ το κλουβι ειναι πια ανοιχτη αγαπη μου και μεις φοβομαστε να πεταξουμε. Και ειμαι τοσο μπερδεμενη μαζι σου, παντα με μπερδευες και μου εδινες αντιφατικα μηνυματα. Και τωρα γραφω ασυναρτησιες αλλα ειναι μαλλον απτην κουραση και την ηττοπαθεια. Φοβαμαι οτι σε εχω χασει..Επισης βρηκα πριν κατι μερες μια φωτογραφια σου που εισαι κουκλος και για μερες ζουσα σε μια τρανς κατασταση που φαντασιωνομουν πως σε φιλουσα, στο χω πει πως πεθαινω για το σχημα των χειλιων σου; Δεν στο χω πει ακομα ε... Πεθαινω για καθε κυτταρο σου. Δε σου χω πει ακομα τιποτα...Και δε θα το κανω γιατι φοβαμαι πως ενοχλω.Ειπα να τα γραψω εδω γιατι δεν παλευεται η ελλειψη επικοινωνιας... Και εχει αρχισει να με νικαει....Ωρες ωρες παρακαλαω να φαω ενα γερο χαστουκι και να ξυπνησω. Γιατι δε λεω να το παρω αποφαση.. Το οτι δεν υπαρχεις πουθενα στη ζωη μου.