ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μια ζωή είχα θέματα με τους δικούς μου για το θέμα της ώρας..είμαι στα 19 και ακόμα συμπεριφέρονται λες και έχουν ένα 12 χρόνο παιδί απέναντι τουςέχει καταντήσει κουραστικό..πιεστικό..δεν μπορώ να χαρώ τίποτα.. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΜΠΟΡΏ. κάθε φορά που βγαίνω έξω δεν μπορώ απλά να το χαρώ χωρίς το άγχος της ώρας..χθες πχ γύρισα σπίτι στις 11:30 το βράδυ και μου λέει ο πατέρας μου "που ήσουν; μην σε ξαναδώ έξω τέτοια ώρα" ... τι υπερβολές είναι αυτές; για να με αφήσουν να βγω πρέπει να είναι πριν τις 8 αλλιώς μετά θεωρειται πολύ αργά σύμφωνα με το σκεπτικό τους..καλά που ζούμε; ντρέπομαι ειλικρινά..ελπίζω να φύγω του χρόνου σε εκείνο το ιεκ και ζω μόνη μου έτσι λίγο να στανιαρω. Τώρα θα μου πείτε και γιατί δεν το συζητάς μαζί τους; ε ματαιος κόπος...δεν σκαμπαζουν γαμώ τη καταδίκη μου. Ναι,ξέρω υπάρχουν σαφώς τρισχειροτερα προβλήματα αλλά είναι κι αυτό κάτι που με καίει ... δεν είμαι πια το κοριτσάκι του δημοτικού η του γυμνασίου...εχω μεγαλώσει πλέον.. που να μάθουν ότι καπνίζω κιόλας(κι αυτό μόνο όταν βγαίνω). αυτα είχα να πω φίλες και φίλοι.. !