ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
5.11.2014 | 18:01

Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ

Έχω πρόβλημα με τη μητέρα του αγοριού μου. Μένουμε μαζί με το αγόρι μου εδώ και 6 μήνες σε ένα σπίτι το οποίο είναι στο όνομα της μητέρας του αλλά δεν μένει εδώ. Είναι παντρεμένη και ζει με τον άντρα της σε κάποιο άλλο σπίτι. Εκείνη εκτός του ότι έχει αφήσει όλα τα παλιά της πράγματα και ρούχα εδώ, σε σημείο να μην χωράμε να περάσουμε (σαν αποθήκη), έρχεται σχεδόν κάθε πρωί εδώ για να δουλέψει (ασχολείται με τις ασφαλίσεις). Εκτός από αυτό έρχεται και μία φορά την εβδομάδα και κάνει μασάζ μέσα στη μέση της κουζίνας - σαλόνι με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να βγούμε από το δωμάτιο ούτε για τουαλέτα επί 4 ώρες. Εγώ επειδή είμαι από άλλη πόλη και δεν έχω σπίτι στην πόλη που έμενε το αγόρι μου αποφασίσαμε να μείνουμε στο σπίτι της μητέρας του μέχρι να βρω κι εγώ δουλειά και να πάμε να νοικιάσουμε. Όμως αυτό καθυστέρησε κατά πολύ λόγω ψυχολογικών προβλημάτων που είχα (κοινωνικό άγχος και χρόνια κατάθλιψη). Γιαυτό το λόγο τα ανεχόμουν όλα αυτά για καιρό ξέροντας ότι μου έκανε χάρη που με φιλοξενούσε. Μία μέρα όμως χωρίς να με ενημερώσει ούτε εκείνη ούτε το αγόρι μου ήρθαν πρωί ενώ κοιμόμουν εκείνη, η γιαγιά του, ο παππούς του και μία κομμώτρια να τους κουρέψει όλους. Εγώ όπως ήταν φυσικό ήθελα να πάω τουαλέτα να πλυθώ αλλά δεν μπορούσα να βγω έξω καν γιατί ήταν όλοι αυτοί μαζεμένοι. Εκείνη την ώρα μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και άρχισα να φωνάζω στο αγόρι μου και να του λέω να τους πεις να φύγουν. Εκείνος θύμωσε και άρχισε να με χτυπάει για να μην ακουστώ, το άκουσαν και οι δικοί του και άρχισαν να με βρίζουν και να μου λένε ποιά είσαι εσύ που θα μας διώξεις από το σπίτι μας. Το ξέρω δεν είχα κανένα δικαίωμα να θυμώσω γιατί δεν έχω κανένα δικαίωμα σε αυτό το σπίτι, απλά θόλωσα εκείνη την ώρα γιατί εγώ δεν θα αντιδρούσα ποτέ τόσο αδιάκριτα και ας ήταν δικό μου το σπίτι. Το θέμα είναι ότι θέλω να φύγω από όλο αυτό και να χωρίσω αλλά δεν έχω που να πάω γιατί δεν έχω κανέναν δικό μου. Ευτυχώς βρήκα δουλειά πριν 2 μέρες αλλά μέχρι να πληρωθώ και να μπορώ να φύγω πρέπει να περάσουν μέρες... Τι να κάνω μέχρι τότε...;;;;
 
 
 
 
Scroll to top icon