ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο απογοητευτικο και θλιβερό ταυτοχρονα να ξερεις πως καποιοι άνθρωποι που θεωρεις κοντα σου, δεν ειναι τελικα ποτε διπλα σου... ο επόμενος άνθρωπος που θα αποκαλέσω φίλο ή σύντροφο, θα ειναι αυτός που θα ειναι εκει στις δυσκολες στιγμές, στην αρρωστια, στο χωρισμο, στη μετακόμιση, στις βαρετες συνεστιάσεις, εξω από το χειρουργειο, εκει που χρειαζομαι μια δευτερη γνωμη για να παρω μια δυσκολη απόφαση, όταν χρειαζομαι εναν ωμο να κλαψουρισω για τα γκομενικα μου, αυτός που το σπιτι του το νιωθεις και δικο σου, που σε σκεφτεται οταν δεν εχεις χρόνο να σκεφτεις εσυ τον εαυτό σου... αλλά και στις άλλες στιγμες, τις χαρούμενες, όταν πετυχαινω κάτι για πρώτη φορά, όταν τα καταφερνω σε εξετάσεις, όταν επιχειρω κάτι και θελω συμπαρασταση, όταν διασκεδαζω, οταν γελάω, όταν γεννάω, όταν παντρευομαι, όταν παίρνω προαγωγή.... και όχι αυτός που σε θυμάται για να γεμισει τη θεση διπλα του στο καφε, στο εστιατόριο, στο σινεμά... και όχι αυτός που κάνει την πάπια μεχρι να περάσει η δυσκολη κατασταση που βιωνεις και μετά από μερες σε ρωταει "τι εγινε,ολα καλα?"... ναι βρε, μια χαρα, να σαι καλά που εξαφανιστηκς πάλι όταν σε ειχα ανάγκη, την επόμενη φορά που θα χρειαστεις κομπάρσο/μεταφορικό μέσο/κουβαλητη/ακροατή τα ξαναλέμε...Εσεις που εχετε επιλεξει αυτον το τρόπο να κανετε επιφανειακες σχεσεις, προσεξτε να μην σας φυγει κανενας πόντος από το καλσόν, να μην καψετε καμια θερμίδα παραπάνω, να μην ξοδεψετε μερικά ευρω ή μερικά λεπτά από τον πολυτιμο χρόνο σας για τους "αγαπημενους" σας, διανυουμε και καιρους κρισης, για απώλειες ειμαστε τώρα????....