13.11.2014 | 22:29
Φοβάμαι.
Φοβάμαι να αποδεσμευτώ απ' αυτό που για τόσο καιρό αποκαλούσα τον κόσμο μου, την κοσμοθεωρία μου για τις ανθρώπινες σχέσεις, και αυτό που αποκαλούσα "εμένα". Ένα κατασκεύασμα αυτο-λύπησης, πόνου, σεξουαλικότητας εσωτερικής παραγωγής και κατανάλωσης, απομόνωσης, εμμονής, και εξωτερικά δοσμένου αυτοκαταστροφικού ορθολογισμού.Οι καινούριες, ελπιδοφόρες ιδέες υπάρχουν εκεί έξω, και με καλούν. Κλείνω, για την ώρα τα μάτια σ' αυτές, από φόβο μήπως δεν εκτεθώ σε άλλες ιδέες. Αποφεύγω την δέσμευση, ενώ η δέσμευση είναι αυτό που χρειάζομαι περισσότερο.Καθυστερώ, διστάζω. Γιατί; Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθώ.
