ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον προηγούμενο Μάϊο, μετά από μια συνέντευξη που πέρασα, πήρα μια δουλεια στην Αγγλια σε νοσοκομείο (ειμαι νοσηλευτρια) σε κάποια μικρή πολη βορειοανατολικά. Η εταιρια που με προσέλαβε μου παρείχε δωρεάν τον πρώτο μήνα διαμονή σε εστία (κάπως έτσι, δικό σου δωμάτιο κ μπάνιο και κοινή κουζίνα και σαλόνι), στη συνέχεια όμως θα έπρεπε να πληρώνω 480 λίρες.Μοιραζόμουν λοιπον το χώρο αυτο με κάτι Αγγλους (Δεν ετυχα με Ελληνες) που ηταν ΠΟΛΥ βρωμιαρηδες, η κουζινα βρωμουσε απιστευτα, ουτε να φαω δεν μπορουσα..Ηταν και άλλοι Ελληνες εκει, οι οποιοι ταίριαξαν πολυ μεταξύ τους και έκαναν πολυ παρεα. Εγω, για κάποιο λόγο (ισως γιατί ειμαι πολυ κλειστός χαρακτήρας και λίγο περιεργη, αν θέλετε), δεν ταίριαξα μαζί τους-αν και προσπαθησα αρκετές φορές, ήμουν μόνη μου. Η πόλη ηταν πολυ μικρή, δραστηριοτητες δεν ειχα να κάνω, γενικότερα δεν περνούσα καλά, αισθανόμουν πάρα πολυ μόνη μου, κι ας ειχα δουλεια, δεν με κάλυπτε..Έκλαιγα κάθε μέρα και πέρα από μερικές βόλτες που έκανα με το ποδηλατο, τιποτα άλλο δεν ειχα να κάνω-κι αυτο ΑΜΑ ειχε καλο καιρό..Η καταληξη είναι ότι γύρισα πίσω τελικά, πριν λίγο καιρό..Και σαφως εδω δεν έχω δουλειά..Τώρα, αισθάνομαι περίεργα..Μερικές φορές σκέφτομαι μήπως βιάστηκα, μήπως στον βωμό της συντροφιάς κάποιου φίλου και μιας καλης διάθεσης θυσίασα άλλα πραγματα, όπως εμπειριες στο εξωτερικό, καινουρια μέρη,νέες νοοτροπίες, δουλειά, κλπ..Βλέπω τους Έλληνες που είναι εκεί και ζηλεύω μερικές φορές..Λέω "γιατι αυτοι τα καταφεραν κι εγω δεν μπορεσα?Ειμαι τόσο άχρηστη?!!"Και δεν ειναι ότι δεν μ'αρεσει η δουλεια..Στην Ελλάδα έκανα 3 δουλειες πριν φύγω, δεν με φοβιζει η δουλεια.Με φοβισε η μοναξιά και ότι δεν ειχα έναν άνθρωπο να πω μια κουβέντα..ΠΟΣΟ ΠΙΑ να μιλησεις στο skype? Επισης, εδω εχω και τον αρραβωνιαστικό μου, ο οποιος λόγω πολλων θεμάτων δεν γινόταν να με ακολουθήσει..Και αυτος, ωστόσο, καμια φορα μου λέει "Εσυ γιατι δεν άντεξες εκει?!Δεν το πιστευω ότι με τετοια ευκαιρία γυρισες πισω!Επρεπε να κατσεις λίγο παραπάνω" και με κάνει να αισθάνομαι ακομα χειροτερα..Τις περισσότερες φορές σκέφτομαι ότι καλά έκανα και γύρισα, οταν "ζυγίζω" καταστάσεις..Ειλικρινά, όμως, άλλες φορές αισθάνομαι άχρηστη, σαν να κέρδισα το λαχειο και το πέταξα στα σκουπίδια..Είναι όμως έτσι? Δεν ξερω.....Αν μου λέγανε να γυρισω πισω στην Αγγλια, δεν ξέρω τι θα εκανα...Οπως ειπα, αισθάνομαι πολυ περιεργα...