ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αναρωτιέμαι, γιατί οι άνθρωποι μπαίνουν σε σχέσεις κι αφήνουν τα σεξουαλικά γούστα και τις ιδιαίτερες προτιμήσεις απ' έξω; Γιατί δεν διαλέγουν ανθρώπους που μαζί τους μπορούν να τα ζήσουν όλα; Συμβιβάζονται; Φοβούνται; Ακούμε για παθιασμένες καταστάσεις που δεν γίνονται ποτέ σχέσεις και για μακροχρόνιους συμβιβασμούς. Τι είναι αυτό; Συναισθηματική ανασφάλεια; Το λέω κυρίως για τους άντρες, γιατί μου έχει τύχει τελευταία να μιλήσω με άντρες που είτε είναι σε σχέσεις είτε γάμους αλλά το σεξ το απωθημένο, το "βιτσιόζικο", το φανταστικό (ότι τέλος πάντων φτιάχνει περισσότερο τον καθένα) το ψάχνουν με άλλες, εκτός σχέσης. Νομίζω γενικά πως οι άντρες βλέπουν τις σεξουαλικές φαντασιώσεις σαν εμπειρίες ξέχωρα από σχέσεις και δεν τους πολυνοιάζει με ποια θα τις πραγματοποιήσουν. Με τις γυναίκες νομίζω δεν είναι έτσι. Για μένα τουλάχιστον δεν είναι... Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί να συμβιβαστείς σε μια ερωτική σχέση αν αυτά που πραγματικά ποθείς ερωτικά δεν μπορείς να τα μοιραστείς... Σκέφτομαι λοιπόν (σαββατιάτικα) πόσες συμβιβασμένες σχέσεις θα υπάρχουν... Και οι γυναίκες/κοπέλες αυτών των τύπων που ψάχνονται αλλού πως θα νιώθουν αλήθεια... Δεν είναι κρίμα; Τόσοι άνθρωποι μόνοι. Κι άλλοι τόσοι συμβιβασμένοι και άρα πάλι μόνοι. Κι αυτή η μοναξιά με την παρουσία του άλλου μέσα στο ίδιο σπίτι είναι ακόμα χειρότερη... (τι σκέφτομαι μέσα στο κρύο σαββατιάτικα αντί να κάνω πράξεις τις φαντασιώσεις μου, ε; :P)