ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περασα τη φαση της θλιψης της μοναξιας..της καταστασης που βγαινω εξω,πινω ασυστολα και χορευω χωρις κανενα νοημα ,χωρις να νιωθω τον εαυτο μου ...γνωριζοντας καλα οτι δεν ειμαι εγω και οτι αυτα σε ΕΚΕΙΝΗ τη φαση δεν ειναι για μενα.. Τα περασα..μονη μου ή με ανθρωπους που αγαπουσα..Και τωρα ειμαι καλα...πηγαινω στη σχολη κανω πραγματα για μενα,επιτελους χαλαρωνω και σταματησα τις μαλακιες.. κατεβαινω σε πορειες υποστηριζοντας και διεκδικωντας οτι πραγματα επρεπε να εχουμε ολοι..περιττολογω ωσ συνηθως το ξερω..Ειμαι καλα..ομως κατι λειπει (να το και το μελοδραματικο) και λυπαμαι που το λεω αλλα λειπεις εσυ! Ο φιλος μου τοσα χρονια που φετος ενιωσα οτι τον νιωθω και οτι τον γνωριζω πραγματικα..ο "φιλοσ " που μονο φιλοι δεν θελουμε να ειμαστε..δωσε μου λιγη σημασια και σταματα να εισαι αναισθητος! Δεξου με και αγαπησε μεοπως σε αγαπω..Μην φοβασαι..εδω δεν φοβομαστε τους μπατσους και τα δακρυγονα..γιατι να φοβηθουμε να αγαπηθουμε οπως ακριβως μας αξιζει? Μην με κανεις να μετανιωσω ποτε που ενιωσα κατι τοσο ομορφο και ολκληρωμενο για σενα..Φιλε μου ερχομαι να σε βρω αυριο