ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εκει που ολα πανε καλα και νοιωθεις -σχεδον- ευλογισμενος γαι το δωρο που σου εδωσε απλωχερα η ζωη...ΤΣΟΥΠ! Ολα αλλαζουν...και γινονται παλι ιδια,καθημερινα,σχεδον βαρετα-θα ελεγα-,γιατι ολοι ξερουν πια το τελος ! Αφου ειναι "χιλιογραμμενο"... Ξερεις, προσπαθω να βρω τον εαυτο μου μεσα σε ολα αυτα αλλα ματαια ! Δεν υπαρχω πουθενα, δεν φτανω πουθενα, δεν μπορω να ακουμπησω εσενα, εμενα , εκεινον ! Θα θελα τα πραγματα να ηταν διαφορετικα... Αλλα παλι τι ειναι διαφορετικο?... Θελω λοιπον, αυτο το συναισθημα ξανα ! τη ζαλαδα που σε κανει να καταλαβαινεις οτι ζεις , την εκσταση και ταυτοχρονα την ηρεμια και την γαληνη και την γεματη αγκαλια, που σε κανει να χωρας εκει , εκει , που δεν σε βλεπει κανεις μονο αυτος ! Αλλα δεν σε νοιαζει να σε βλεπει , να σε παρατηρει, να σε χαιδευει, να σε ακουμπαει... αφου ειστε ενα ! Και ξανα αρχιζουν ολα !