ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πρώτη σχέση, μαζί από το λύκειο! έξι χρόνια μετά, γεμάτα πρωτόγνωρες, μοναδικές, όμορφες, άσχημες εμπειρίες.. τσακωμούς, καθημερινές στιγμές, συζητήσεις, τα πάντα..μεγάλη αγάπη και αγαπιόμαστε ακόμα αυτό δεν αλλάζει!! μου λέει ότι θέλει χρόνο για τον εαυτό του και ότι μετά από ένα διάστημα αρκετών τσακωμών, γκρίνιας και πίεσης λόγω δουλειάς θέλει για λίγο να χαλαρώσει, συνήθισε και δεν νιώθει πλέον τόσο ενθουσιασμό!επίσης γύρισαν κ οι φίλοι του από σπουδές κ προτιμούσε να βγαίνει με εκείνους, μου είπε ότι το είχε ανάγκη.. μετά από σκέψη (αλλά και γκρίνια από μέρους μου) δεν έχει άδικο , κι εγώ χρειάζομαι να βγω με φίλες, άλλωστε κ οι δύο συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε ζήσει τα τρελά φοιτητικά χρόνια που όλοι λένε, με εξόδους και τέτοια..το θέμα είναι ότι είπαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα μια εβδομαδα γιατί μου φάνηκε πολύ σοβαρό το ότι βλέπει τη σχέση μας σαν συνήθεια και του είπα μήπως θέλει να κάτσει να σκεφτεί και να δει αν θα του λείψω κ αποφασίσει πως θέλει να συνεχίσουμε.. ωστόσο μιλούσαμε στο τηλ γιατί μου τηλεφωνούσε αρκετά συχνά, ψυχρά όμως!έτσι πέρασε μια εβδομάδα με αναμονή, νεύρα, άγχος, άσχημες σκέψεις για το τι θα γίνει! αίσχος!! του λέω να συναντηθούμε να μ πει τι αποφάσισε, αλλά δεν είχε ξεκαθαρίσει τίποτα, πολύ μπερδεμένος, χωρίς να του έχω λείψει ιδιαίτερα όπως παραδέχτηκε.. εγώ σκατά, και να αναρωτιέμαι πως εγινε ετσι το πράγμα στα καλά καθούμενα.. κανονίζουμε, τελευταία στιγμή πεισμώνω και το ακυρώνω παίζοντας το αδιάφορη.. σκαλώνει κ μ λεει απο μόνος του να ξανακανονίσουμε αλλά εξακολουθώ να το παίζω αδιάφορη ενώ στην πραγματικότητα καίγομαι.. μήπως και σταματήσει να με έχει τόσο δεδομένη και ξυπνήσει κάτι μέσα τ!!! παιρνάει ακόμα μια σκατά εβδομάδα.. τα ίδια.. συναντιόμαστε το σάββατο.. τα ίδια.. του έλειψα κάπως αλλά δεν έχει πάρει απόφαση.. δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι.. του λεω λοιπόν, έχεις σκοπό να προσπαθήσεις λίγο τουλάχιστον να βρισκόμαστε κ να μιλάμε όπως πριν για να δούμε πως θα πάει? η απάντηση ήταν ότι θέλει κι άλλο χρόνο για να ξεακαθαρίσει τις σκεψεις κ τα αισθηματα του, ενώ νιώθει πολύ πιεσμένος από όλα.. κι εκεί είπα το "τέλος" γιατί αισθάνθηκα τρελή απόρριψη με τέτοια αντιμετώπιση μετά από 6 χρόνια, αλλά κ γιατί πιστεύω ότι αν υπάρχει περίπτωση να με θέλει κ απλά να είναι τόσο πιεσμένος από τις υποχρεώσεις, θα γυρίσει μόνος τ!! δεν το περίμενε, αλλά δεν το εμπόδισε κιόλας.. μ ειπε να κρατήσουμε επαφή γτ είναι πολύ δυσκολο κι εγώ το αρνήθηκα.. τι να πω! είμαι σκατά .. αλλά ακόμα ελπίζω ότι μπορεί να γυρίσει..του ξεκαθάρισα ότι αναγκάστηκα να πω το τέλος χωρίς να το θέλω.. τελος μ ειπε να μην βαλουμε μπροστα τον εγωισμό κ όποτε νιώσει καποιος απο τους 2 ότι θέλει να μιλησει με τον αλλο να το κάνει.. μια έτσι μια γιουβέτσι! εγω είμαι ακόμα ερωτευμένη και το έχω πάρει κατάκαρδα δεν εχω όρεξη για τίποτα και κινούμαι μηχανικά στη δουλειά κ στο σπίτι με κάτι μουτρα κλάψας μέχρι το πάτωμα!!! τη μία μιλάει μεσα μ το συναίσθημα κ είμαι έτοιμη να στειλω μνμ και την άλλη η λογική μου λέει πως αν με θέλει θα γυρίσει.. ! πως να κάνω υπομονή κ να περιμένω? σόρρυ για την τεράστια εξομολόγηση, προφανώς υπάρχουν και σημαντικότερα προβήματα αλλά όποιος το έπαθε κ καταλαβαίνει ας μου πει τι συνέβη στη δική του περίπτωση!