ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοπελα 27 χρονων, εχω την δουλεια μου (πολλες οι ωρες, λιγα τα χρηματα αλλα ολα ενταξει δεν παραπονιεμαι) εχω σχεση τα τελευταια 5 χρονια, τον αγαπαω πολυ (ειχαμε βεβαια τα μικροπροβληματακια μας κατα καιρους χωρις ομως να ειναι κατι τοσο σημαντικο ή κατι τοσο σοβαρο ωστε να μας χωρισει ή να μας απομακρυνει). Αισθανομαι πραγματικα τυχερη για αυτα που μου συμβαινουν ομως οταν το θεμα παει στον αρραβωνα καπου κολλαω...Ξερω οτι εχω βρει τον ανθρωπο μου, το βλεπω πως με αγαπαει οπως και εγω αλλωστε, ξερω οτι ειναι ο μονος ανθρωπος με τον οποιο θα εμπαινα στην διαδικασια να κανω οικογενεια προς το παρον ομως ολα αυτα με αφηνουν αδιαφορη...Και το χειροτερο ειναι οτι ολοι με ρωτανε γι αυτο το θεμα, οι γονεις μου, οι γονεις του, φιλοι, γνωστοι ακομη και ατομα που τωρα γνωριζω μολις μαθαινουν ποσο καιρο ειμαστε μαζι ολοι κανουν την ιδια ερωτηση...Ναι τον αγαπαω,οχι ομως δεν σκεφτομαι ουτε γαμους ουτε αρραβωνες ποτε δεν τα σκεφτομουν αλλα σχεδια και ονειρα ειχα για τη ζωη μου.Και στο κατω κατω δεν μας εχουν παρει τα χρονια...Απλα κουραστηκα με ολες αυτες τις ερωτησεις και την πιεση που δεχομαι απο παντου...