12.12.2014 | 02:35
Για ολα φταινε οι κομπρες
Μαλλον ειμαι καλος ανθρωπος.Καλος ανθρωπος σε σημειο μαλακιας.Παντα λυπαμαι να χασω φιλους,γκομενους,με αποτελεσμα να καταπιεζομαι και να τους αφηνω να με γαμανε πατοκορφα.Και στο τελος φυσικα,εισπραττω αχαριστια.Οχι νταξει,εχω και καλους φιλους που με στηριζουν.Απλα ποναω πολυ οταν απογοητευομαι απο ανρωπους που θεωρουσα δικους μου.Το ιδιο εγινε με την κολλητη μου,που αποδειχθηκε μια μυθομανης σκροφα με πολλα συμπλεγματα κατωτεροτητας.Με ζηλευει που ειμαι σε καλυτερο πανεπιστημιο.που κανω καλυτερη ζωη,που δεν κρεμομαι απο τα αρχιδια του εκαστοτε γκομενου μου οπως κανει αυτη με το δικο της.Βεβαια,εγω ζηλευω που εχει πετυχημενη σχεση (ετσι λεει) ενω εγω ειμαι πιο ελευθερο πουλι!Επισης,ο πρωην μ,με τον οποιο δεν ημουν ερωτευμενη αλλα τον συμπαθουσα και δεν ηθελα να τον αφησω λογω δικων του ψυχικων προβληματων υγειας,με παρατησε με σμς χωρις καν να μου πει λογο! Οκ,το ηθελα αυτο και δν το εκανα λογω τυψεων (ειμαι και μαλακισμενα ενοχικη).Γενικα το 2014 μου αφησε μια πικρια και δυστυχως φοβαμαι οτι πρεπει να γινω μια κυνικη σκυλα για να επιβιωσω,παρολο που ημουν παντα αφελης και καλοπροαιρετη.Καλες γιορτες φιλοι μου,και κραχτε με που ειμαι δειλη και δεν τους εστειλα νωριτερα στον αγυριστο.