ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και πως άλλωστε να τα δω αλλιώς τα πράγματα!?Μετά από το θάνατο του πατέρα μου έπεσα πολύ,έχει φύγει εδώ κ ενα χρόνο πολύ νέος(όχι ότι ήταν ποτέ παρόν σαν πατέρας)αλλα είχα την ελπίδα μέσα μου πως θα ήταν κάποια στιγμή κ έτσι ένιωθα πως άλλαζε τελευταία πριν φύγει!Είμαι 22 παρά κάτι μέρες κι όμως νιώθω γριά μέσα μου,μπουχτισμενη με όλο το πόνο,δεν είναι ο θάνατος που με έκανε έτσι,αυτό ήταν η αφορμή!Νιώθω πως τα πράγματα πάνε απ το κακό στο χειρότερο!Άρχισα να ζωγραφίζω,να πηγαίνω πιο εντατικά σχολή,να βγάζω δικό μου χαρτζιλίκι,να μαγειρεύω,να κάνω το οτιδήποτε για να ξεχαστώ.Έχω ανθρώπους γύρω μου που με αγαπουν πολύ κ μια σχέση με έναν υπέροχο άνθρωπο τα τελευταία 2 χρόνια.Όμως κάτι λείπει..κάτι είναι λιγο μέσα μου,οικονομικά σαν οικογένεια την βγάζουμε δύσκολα αλλά ευχαριστώ το θεό που ειμαστε καλά στην υγεία μας κ έχουμε πάντα φαγητό!Όμως όσες παρέες κ αν έκανα,κανεις δε ταιριαξε για να τον κάνω δικό μου άνθρωπο,φίλο να μοιράζομαι συναισθήματα.Τελευταία δεν θέλω να βγαίνω,τα βραδια δεν κοιμάμαι εύκολα,κ όλο με κατακλύζουν οι περίεργες,κακές σκέψεις...μου λείπουν οι ανεμελες στιγμές που είχα κάποτε,μου λείπουν οι στιγμές που ζούσα!Δεν αντέχω άλλο να ζω μ αυτό το βάρος στη ψυχή μου,νιώθω τόσο μόνη μέσα μου....ξέρω πως με αγαπούν αλλα κανείς δεν με καταλαβαίνει κ κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει!ούτε ο ίδιος μου ο εαυτός..