ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα δεν άντεχα να κάτσω σπίτι μέσα στο κρύο και την μοναξιά. Αποφάσισα να βγω μόνη. Πήρα το μετρό κατέβηκα κάπου, πήρα μια ζεστή σοκολάτα κι άρχισα να περπατάω μόνη προς το κέντρο. Παραδόξως ένιωθα καλά (καλύτερα από ότι αν είχα μείνει σπίτι όπως τόσες φορές). Περπατούσα, άκουγα μουσική, κοίταζα τον κόσμο, παρατηρούσα και σκεφτόμουν. Τα δικά μου. Και διάφορα άλλα. Σκέφτηκα λοιπόν πως σε μια πόλη με τόσες μοναχικές ψυχές (φαίνεται ξεκάθαρα και εδώ μέσα) -και αφού εγώ προσωπικά έχω κάνει επανειλημμένες κινήσεις για γνωριμίες (και εδώ μέσα) χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα- μάλλον πρέπει να είμαστε πολλοί εγωκεντρικοί για να μην θέλουμε/μπορούμε να γνωριστούμε έτσι απλά μεταξύ μας. Εννοώ πως πιστεύω πια πως ο καθένας μας θέλει να έχει ανθρώπους για να νιώθει ο ίδιος ότι τον διάλεξαν, ότι τον ξεχώρισαν από το πλήθος, να νιώθει μοναδικός γιατί κάποιος τον θαυμάζει, αλλά δεν δίνει χώρο, χρόνο, διάθεση, τρόπους για να γνωρίσει άλλους, να τους ξεχωρίσει από το πλήθος, να τους θαυμάσει. Και δεν μιλάω ούτε για πέσιμο, ούτε για γνωριμίες για σεξ, το λέω ανθρώπινα. Κοντεύω σαράντα, έχω ζήσει έξω, τα πάω πολύ καλά με διάφορα είδη ανθρώπων αλλά πολύ καλύτερα με όσους έχουν ζήσει ή κατάγονται από άλλες χώρες. Τον τελευταίο καιρό έχω προσπαθήσει να κρατήσω κάποιες σταθερές νέες γνωριμίες (όντας εγώ πολύ χαλαρή) και δεν το βλέπω να συμβαίνει. Δεν θέλω να ακούσω για εμφάνιση και τα σχετικά που λέτε εδώ μέσα, ξαναλέω δεν μιλάω για επιφανειακά πράγματα, εννοείτε πως κάτι πρέπει να σου κάνει ο άλλος, αλλά από ένα σημείο και μετά όλοι ξέρουμε πως περισσότερο από την εμφάνιση μετράει το να μπορείς να επικοινωνήσεις και μάλιστα σε σταθερή βάση. Δεν βλέπω διάθεση τελικά για ουσιαστικές γνωριμίες. Μόνο μοναχικές ψυχές που θεωρούν ότι αν κάποιος τις ξεχωρίσει εκεί έξω (ή τις αναζητήσει εδώ μέσα) θα έχουν βρει λόγο ύπαρξης, θα έχουν πάρει αξία. Εγώ αξία έχω από μόνη μου, αλλά δεν περνάνε ορισμένες μέρες χωρίς παρέα. Κι είναι κρίμα τελικά. Αλλά ήταν ωραία η βόλτα, έστω και μόνη μου... Και τώρα που γύρισα είπα να μοιραστώ τις σκέψεις μου με την παρέα εδώ μέσα, που πολλές φορές βλέπω ότι μας απασχολούν τα ίδια θέματα.