ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εφυγα απο παρέα χρόνων γιατί δεν εκτιμούσα πλέον αυτά τα άτομα, ένιωθα ότι καταπιεζόμουν μαζί τους, τίποτα δεν ήταν το ίδιο, βαριόμουν, γύριζα σπίτι και ένιωθα χειρότερα από πριν και πολλά άλλα, χώρια που υπήρξε προδοσία(εγώ έτσι το αισθάνθηκα)σε ένα θέμα που για μένα ήταν πολύ σοβαρό και σημαντικό και το μόνο που δέχτηκα ήταν ακύρωση των ίδιων των συναισθημάτων μου. Ημουν χρόνια σε αυτή την παρέα και πέρασα το στάδιο πλέον του να βγαίνω , να πάμε από εδώ και από κει και με άλλο κόσμο και ακόμα περισσότερες γνωριμίες και να περάσουμε καλά. Δεν κατάφερα από την παρέα αυτή να έχω τη "δική " μου φίλη. Μια εποχή νόμιζα ότι συνέβη αυτό, αλλά αυτό το πρόσωπο ήρθε κοντά μου για να πικάρει μια άλλη από την παρέα που την είχε απορρίψει(αυτές ήταν υποτίθεται οι κολλητές της παρέας). Ο άνθρωπος φαίνεται από την αρχή και δε συγχωρώ τον εαυτό μου που δεν πήρα είδηση, της έδωσα ευκαιρία, νόμιζα ότι όντως ήθελε να έρθει κοντά μου.Δεν θέλω παρέα πλέον θέλω φιλία. Προσπάθησα να δώσω πράγματα από τον εαυτό μου, τα συναισθήματά μου, το χρόνο και τη συνέπειά μου και αυτό πάντα κατέληγε στο να παρερμηνεύονται αυτά που λέω και αργότερα να χρησιμοποιούνται και εναντίον μου.Αποχωρησα, το είχαν καταλάβει ότι τις είχα 'απορρίψει' μέσα μου πολυ πριν αλλά ποτέ δεν πίστευαν ότι θα σταματούσα επαφες, εγώ που τα "υπεραναλύω" όλα όπως έλεγαν, που επεδίωκα κάτι παραπάνω από το να βγαίνουμε απλά, ήθελα να μιλάμε για πιο δικά μας πρράγματα(η μια είχε την κολλητή της εκτός παρέας και τα έλεγε,με μας ήταν χαχά χουχου),που αν προέκυπτε κάτι ήθελα να λύνεται από την αρχή και όχι η παρεξήγηση να συνεχίζεται(κάποιες τις έτρεφαν αυτά),που ήθελα οι άλλοι να με θέλουν. Ετσι ήμουν όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα, στα 19 μου. Δε μιλαγα όταν κάτι με ενοχλούσε γιατί δεν ήθελα να με απορρίψουν, να με εγκαταλείψουν, αφηνόμουν στις πρωτοβουλίες των άλλων για έξοδο κλπ γιατί "που να σκέφτομαι τώρα που θα παμε..", ήθελα απλά να με συμπεριλαμβάνουν. Διάφορα γεγονότα με άλλαξαν και άρχισα να γίνομαι πιο διεκδικητική, να μιλάω όταν έβλεπα μια συμπεριφορά προς εμένα ή κπ άλλη που δε μου άρεσε, να έχω πρωτοβουλίες κλπ. Αυτό δεν άρεσε φυσικά και μετά από 2 καταλυτικά γεγονότα αποφάσισα να απομακρυνθώ από την παρέα. Βλέπω μόνο μια κοπέλα από την (πρώην) παρέα που αισθάνομαι ότι μου δίνει χώρο και δε νιώθω πιά ότι 1-2 άτομα από την παρέα θέλουν όλο το χώρο για τον εαυτό τους, να μονοπολούν τη συζήτηση κλπ. Αυτή την άφηναν συχνά απέξω σε διάφορες περιστάσεις όπως εγώ αλλά έχει αλλο μυαλό, ή τις έχει δεχτεί όπως είναι ή έχει άμυνες και δεν ασχολείται. Δε με ρωτάει ποτε γιατί σταμάτησα να επικοινωνώ με την παρέα. Και εκεινες με την πρώτη απομάκρυνση δεν επικοινώνησαν. Η μια μου στέλνει μηνύμα καλή χρονιά,ενώ έχουμε μήνες να επικοινωνήσουμε. Δεν απαντησα μου φάνηκε γελοίο γιατί ξέρω ότι είναι χειριστική και δεν έχει χωνέψει ότι έφυγα. Δε με ρώτησαν ποτε γιατί σταμάτησα να επικοινωνώ, τί κάνω ή τί συνέβη (αμα δεν έχεις φταίξει σε τίποτα και ο άλλος απομακρύνεται το ρωτάς αυτό, εκτός 1) αν δε σε νοιαζει ο αλλος ή 2)έχεις λερώσει τη φωλιά σου. Δεν τα κάνω αυτά για να τις κάνω να έρθουν σε μένα, να τους τραβήξω το ενδιαφέρον να τα ξαναβρούμε. Δεν εχω να ξαναβρώ τίποτα. Αλλά το ότι επικρατεί σιωπή μετά από τόσα χρόνια "παρέας" και δεν έκαναν τίποτα γι αυτό μου επιβεβαιώνει ότι ποτε δεν ήμασταν φίλες.