ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παλιά βγαίναμε στα μπαρ, μιλάγαμε με τους ανθρώπους, παίρναμε τηλέφωνα στο σταθερό (και με τηλεκάρτα) δεν ξέραμε αν θα τον βρούμε τον άνθρωπο που ψάχναμε στο σπίτι, δεν είναι εδώ μας έλεγαν, πάρε αργότερα. Κάναμε έρωτα δειλά, αμήχανα, χωρίς να μιλάμε γι' αυτό. Τώρα είμαστε συνέχεια σε μια μετακίνηση, κάνουμε τσατ με αγνώστους, στέλνουμε μηνύματα που μπορούμε να δούμε αν τα έχει δει ο άλλος και που βρίσκεται, είμαστε με όλους σε μια αδιάκοπη επικοινωνία, κάνουμε σεξ βιαστικά και μιλάμε για αυτό λες και μας είναι αδιάφορο. Κάνουμε cyber sex σα να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Δεν είμαι απ' αυτούς που λένε πως παλιά ήταν καλύτερα, καμία σχέση. Η κάθε εποχή έχει θετικά και αρνητικά. Κι εγώ χρησιμοποιώ την τεχνολογία σε όλες τις εκφάνσεις της και απολαμβάνω την εξέλιξη. Αλλά μοιάζει να υπάρχει ένας κορεσμός σε όλα. Επικοινωνία συνεχόμενη που όμως δεν έχει απαραίτητα ουσία. Εύκολες λύσεις που μας κάνουν να νιώθουμε μεγαλύτερη βαρεμάρα από ποτέ. Όλα είναι μερικά κλικ μακριά. Κι οι άνθρωποι εξαφανισμένοι, χαμένοι κάπου μέσα στο μυαλό τους. Δεν είναι ο τρόπος το πρόβλημα. Είναι που με τόσους τρόπους να έρθουμε κοντά, απομακρυνόμαστε πια από τον πιο αληθινό κομμάτι μέσα μας. Που όσο και να βιαζόμαστε, χρειάζεται χρόνο για να εμφανιστεί.