21.1.2015 | 03:30
Κεράτωσα το αγορι μου και φοβάμαι να μην το μαθει..
Ήταν μια περίοδος που είχα πιεστεί πολύ γενικά και εκείνος με πίεζε ακόμη περισσότερο, με αποτέλεσμα να περάσουμε μια μέρα πολύ τσακωμένοι. Δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ. Φυσικά και είχε τους λόγους του, αλλά εγώ δεν το έβλεπα. Το μόνο που έβλεπα ήταν ο εαυτούλης μου, πολύ αλκοόλ και μία εξίσου γοητευτική 2η επιλογή.μεθυσα και παρασύρθηκα.. Αυτό που συνέβη με τον άλλο το μετάνιωσα την ίδια στιγμή που το έκανα και φρόντισα να απομακρυνθώ άμεσα.αλλα αυτός το εβγαλε παραεξω. Από αυτή την εμπειρία, αν μπορώ να το θέσω έτσι, βγήκε όμως κάτι που δεν το περίμενα. Ενώ ένιωθα απογοητευμένη και με τριγυρνούσε η σκέψη του χωρισμού, ήρθε η σύγκριση. Συνειδητοποίησα ότι μπροστα στα συναισθήματα που είχα νιώσει για το αγόρι μου, αυτό που έγινε όχι μόνο δεν με έκανε να νιώσω όμορφα αλλά το ακριβώς αντίθετο. Ήμουν χάλια. Το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω και να τον πάρω αγκαλιά, να του πω πως τον αγαπάω και πως θέλω να το προσπαθήσουμε περισσότερο.Και έτσι έκανα. Από τότε είμαστε στα καλύτερα μας. Νιώθω πιο δεμένη μαζί του και δεν μπορώ ούτε να με φανταστώ με κάποιον άλλο. Το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι δεν του το είπα ποτέ και αυτό γιατί είναι δεδομένο ότι θα τον έχανα. Αυτό με τρώει. Θα ήθελα πολύ να είμαι ειλικρινής μαζί του, αλλά θέλω ακόμη περισσότερο να "είμαι μαζί του".ο φόβος μου ειναι τι να μην το μαθει και τον χάσω. Αν το μάθει πως μπορω να το διαψευσω;; δεν μπορω μακρια του τον αγαπαω. Του χρωστάω ένα συγγνώμη.