ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η πρώτη μου, μια πικρόχολη μεγαλοσαξοφωνίστρια του πενταγράμμου, αποφάσισε να επιδείξει τις ικανότητες της στο τραγούδι. Όσο ήμασταν ζευγάρι (είμαι συνθέτης) ηταν όλο οχι και μη, μόλις όμως τα τσούγκρισαμε λιγάκι (λόγω αντίθετου τρόπου σκέψης σε πολλά ζητήματα), έγινε τραγουδιάρα και σύμφωνα με τη κοινή γνώμη, απέτυχε παταγωδώς. Απορώ γιατί; Με τί είδους κριτήρια; Την ακούω κάθε μερα στο ραδιόφωνο, στις μπουζουκλερί, στο δρόμο, μέσα στο στόμα του μητσου και κλαίω. Είναι επειδή τη γουστάρω; επειδή φαντάζομαι ότι τα αφιερώνει σε εμένα; πάντα άλλωστε, προσελκύαμε το δράμα σαν ζευγάρι, η επιλογή της όμως τώρα με προσγείωσε.