ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υποφέρω σου λέω. Για να σου δώσω να καταλάβεις, ξυπνάω με κλάματα για να πάω στο μεταπτυχιακό σαν μικρό παιδί που δε θέλει να παέι σχολείο. Φοβάμαι τόσο πολύ να συναναστραφώ με ανθρώπους που δεν ξέρω. Δεν θα με συμπαθήσουν, θα με κριτικάρουν, θα μαζευτούν όλοι μαζί και θα με θάβουν, θα κάνουν και άλλους να με μισήσουν. Τρέμω να ακούσω οτι κάποιος δε με χωνεύει. Μπορεί να με σβήσει κάποιος (άσχετος τελείως) από το φβ, κι εγώ να ψάχνομαι τι έκανα λάθος και να μου χαλάσει όλη η μέρα. Θέλω να ασχοληθώ με τόσα πράγματα και δεν πάω σε καμία ομάδα γιατί δε θέλω να προσθέσω στη ζωή μου έναν ακόμα κύκλο ανθρώπων που θα με αντιπαθήσουν. Σήμερα πρέπει να πάω σε μια συγκέντρωση και το μόνο που θέλω είναι να κουκουλωθώ με το πάπλωμα. Και άλλα τέτοια, για όσους ξέρουν τι είναι η αποφευκτική διαταραχή.Ξέρω οτι χρειάζεται θεραπεία, έχω κάνει ήδη 2 χρόνια και ξέρω τις αιτίες, αλλά είμαι στο εξωτερικό αυτή τη στιγμή και είναι αδύνατο. Θα ήθελα απλά να μάθω αν κάποιος από σας το βιώνει και πώς το διαχειρίζεται.