1.2.2015 | 03:03
για τον ΠΑΣΧΑΛΙΤΣΑ
Επρεπε να σε "αφήσω" ... δεν ήθελα... απλά είχα αποφασίσει να πάω στην Μ. στην σχολή που πέρασα... και φοβόμουν ότι θα με ξέχναγες και θα με αντικαθιστούσες με κάποια άλλη και αυτό δεν θα το άντεχα... φοβόμουν οτι τα 4 χρόνια μικρότερος που ήσουν θα ήταν εμπόδιο... φοβόμουν πολλά.. που ποτέ δεν τόλμησα να σου πω... η μεγαλύτερη μου πληγή εκείνο το βράδυ που επιστρέψαμε απο τις διακοπές και την ώρα που σε αφηνα σπίτι έκλαιγες με αναφιλητά για ένα τελευταίο βράδυ αγκαλιά να μας βρεί... ο εφιάλτης που πάντα βλέπω τα βράδια... τουλάχιστον τα κατάφερα να σε κάνω να με μισήσεις πέφτοντας επίτηδες σε μια άλλη αγκαλιά... που ποτέ δεν με κράτησε όπως εσύ... σε αγαπάω και μου λείπεις αλλα δεν θα ήταν πρέπον να σε ενοχλήσω... πάλι ξημέρωσε πασχαλίτσα... πάλι ξημέρωσε....δεν θα ξεχάσω ποτέ τις βόλτες μας γύρω απο το άλσος της κηφισιάς...
