ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 17 και ειμαι μυθομανης. Εχω πληρη γνωση για το τι κανω και θελω πραγματικα να το σταματησω γιατι πολλες εχω βρεθει σε δυσκολη θεση γιατι φτιαχνω εντελως μια δικια μου ιστορια και μετα οταν με ρωτανε παλι γι'αυτο δεν θυμαμαι τι ελεγα! Δεν ειναι οτι λεω τιποτα τρομερα ψεμματα(αν και εχω φτασει λιγοστες φορες να πω ψεμματα για θανατους/αρρωστιες συγγενικων μου προσωπων -ναι ξερω οτι ειναι απαραδεκτο και ανηθικο αυτο- απλα απ'οτι εχω καταλαβει γενικα εχω μια πολυ βαρετη ζωη και σπανια γινεται κατι οποτε η βαζω λιγο αλατοπιπερο οταν μιλαω για τη καθημερινοτητα μου η φτιαχνω δικιες μου ιστοριες ακυρες...Βεβαια ειχα περασει μια φαση που απλα δεν ημουν ο εαυτος μου, υποκρινομουν οτι ημουν καποιος αλλος χαρακτηρας και εφτασα στο σημειο μεχρι και ψευτικα προφιλ να φτιαξω υποτιθιμενων συγγενων μου για να σχολιαζω σε φωτογραφιες και δημοσιευσεις στο φεισμπουκ. Ευτυχως την ξεπερασα αυτη τη φαση και δεν ασχολουμαι πλεον...Αυτο συμβαινει απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, απο πολυ μικρη ελεγα ψεματα για πολλα πραγματα. Υπαρχει περιπτωση περα απ'τη μυθομανια μου να χω καποιου ειδους εμφυτης ψυχωσης; Πραγματικα εχω προβληματιστει αρκετα με αυτο το θεμα γιατι δεν μου αρεσει καθολου να κοροιδευω τους αλλους ουτε στο ελαχιστο, πρεπει να επισκεφτω καποιο ψυχολογο ε; :/Πιστευω πως εχω σοβαρο προβλημα. Και το πιο τραγικο ειναι οτι ειμαι νεο κοριτσι, αρκετα εμφανισιμη, απ'οτι μου χουν πει εξυπνη επισης... και γενικως δεν μου λειπει κατι, εχω και αγορι. Κανεις δεν μπορει να φανταστει ποσα πλαθει το μυαλο μου και πως μπορω να τα χρησιμοποιησω και πολλες φορες εχω νιωσει "master manipulator" π.χ με αυτα που λεω ευκολα κανω καποιον να με λυπηθει. Ουφ ηθελα να το βγαλω απο πανω μου αυτο το βαρος.