ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο φίλος μου είναι στρατιωτικός. Είμαστε αρκετό καιρό μαζί..Ζούμε στην Αθήνα. Το καλοκαίρι είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πάρει μετάθεση και θα πρέπει να φύγει πιθανότατα για παραμεθόριο. Εγώ εργάζομαι εδώ σε οικογενειακή επιχείρηση. Έχουμε συζητήσει το ενδεχόμενο να φύγουμε μαζί. Συγκεκριμένα μου έχει πει ότι θα το ήθελε πολύ αλλά δεν μπορεί να με "εμποδίσει"-"διακόψει" από την επαγγελματική μου ζωή. Εγώ πια, δεν θέλω να ονειρεύομαι τη ζωή μου μακριά του, όμως δεν μπορώ να σκεφτώ ότι από εκεί που δούλευα, ήμουν ανεξάρτητος άνθρωπος και έβγαζα μόνη τις υποχρεώσεις μου, τώρα θα "πρέπει" να φορτωθώ σε έναν άλλο άνθρωπο.Από την άλλη, στην αρχή σκεφτόμουν ότι και να παρατήσω μια οικογενειακή επιχείρηση που δημιουργήθηκε πολύ δύσκολα από τους γονείς μου είναι ανευθνότητα (ποτέ δεν με πίεσαν να την συνεχίσω). Εκτός αυτού, την αγαπώ τη δουλειά μου. Οι ίδιοι πάντα με συμβούλευαν να κάνω αυτό που εγώ πίστευα πως θα με έκανε να νιώθω ευτυχισμένη. Και τώρα το ίδιο μου είπαν. Γνώμες?