ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 28 χρονών, επάγγελμα ιδιωτικός υπάλληλος, ψηλός, εμφανίσιμος (έστω βλέπομαι για τυχόν απαιτητικές γυναίκες), τα προσόντα μου είναι αρκετά για να ικανοποιήσω οποιαδήποτε γυναίκα αλλά είμαι πολύ μόνος έχω 8 χρόνια να κάνω σχέση. Όλα ξεκινάνε από την παιδική και εφηβική ηλικία ήταν δύσκολα χρόνια με μια μάνα να μοχθεί να μεγαλώσει 3 παιδιά μόνη της με τόσο πόλεμο από τους πάντες. Τα σόγια και από τους 2 γονείς μου είναι ό,τι να'ναι καμία επαφή, οι 2 αδερφές μου πολύ εμφανίσιμες στην κοσμάρα τους έχουν φύγει απ'το σπίτι και έχουμε πολύ κακές σχέσεις και πατέρας άρρωστος τζογαδόρος οπότε καταλαβαίνετε στο περίπου τι παίζει, δεν έχω καμία επαφή τώρα πια μαζί του. Εθίστηκα στα videogames να ξεχνιέμαι πέρασαν τα χρόνια και να'μαι τώρα 28 χρονών παλικάρι μόνος με δήθεν φίλους και να μένω με την μητέρα μου που με κατηγορεί για ΤΑ ΠΑΝΤΑ (και να αρρωστήσει πάλι εγώ φταίω) αλλά με αγαπάει περίεργη φάση. Θέλω να φύγω απ'το σπίτι να μείνω μόνος μου (μαγειρεύω, σκουπίζω, σφουγγαρίζω, βάζω πλυντήριο, απλώνω ρούχα για στέγνωμα, σιδερώνω) δεν αντέχω άλλη πίεση. Έχω κάνει σεξ μόνο μια φορά με γυναίκα (ανακάλυψα ότι είμαι καλός στο κρεβάτι μάλλον οι πολλές τσόντες βοήθησαν χαχα) και οι υπόλοιπες με ιερόδουλες και σπάνια. Το βασικότερο απ'όλα είναι που δεν έχω μια γυναίκα δίπλα μου να με στηρίζει να με ενθαρρύνει να μου χαμογελάει ένα χάδι κάτι, τίποτα άλλο και όλα θα μπουν σε μια σειρά στην ζωή μου. Μπορώ άνετα να μιλήσω με γυναίκα να την κάνω να γελάει αλλά έχω φάει κάποιες χυλόπιτες τώρα τελευταία και με'χει >. Πρόσφατα ξεκίνησα crossfit και κάπως έχει ανεβεί η αυτοπεποίθηση μου όμως έχω βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια την ρουτίνα δουλειά σπίτι-σπίτι δουλειά να βλέπω τόσες ωραίες γυναίκες γύρω μου και να μην κάνω τίποτα. Νιώθω σαν να ζω σε ένα γυάλινο κλουβί. Θέλω κάπου να τα πω αλλά ντρέπομαι πολύ. Συμβουλές;