ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αρχικά νομίζεις πως δεν θα βρεις κανέναν να ταιριάξεις. μετά γλυκαίνεσαι αν κάποιος έχει τα ίδια γούστα, ακούει τις ίδιες μουσικές, του αρέσουν οι ίδιες ταινίες, συχνάζει στα ίδια μέρη. το παίρνεις για καλό σημάδι. αργότερα βλέπεις πως τα γούστα παίζουν ρόλο αλλά δεν φτάνουν. νομίζεις πως ο έρωτας μπορεί να τα νικήσει όλα αλλά η πραγματικότητα είναι πιο μεγάλη και κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα μαθαίνεις πως ο έρωτας μπορεί να σε κάνει κομμάτια. όχι, ο έρωτας από μόνος του δεν φτάνει. ωραία τα μεγάλα λόγια, οι υποσχέσεις, τα δάκρυα, οι αγκαλιές και οι καταδίκες στο γ@μημένο το timing αλλά ούτε αυτά φτάνουν. τα παρατάς, κλαις, χτυπιέσαι, λες δεν θα ξανά εμπιστευτώ ποτέ -ποτέ όμως! οι φίλοι σε κοιτούν με κατανόηση, κουνούν το κεφάλι. θα περάσει κι αυτό. και περνάει. και μετά -ίσως πολύ πολύ μετά- κάποιος πάλι θα έρθει που θα αναγνωρίσεις, θα βρείτε κοινούς κώδικες. χημεία; γούστα; έρωτας; μπορεί. αλλά τώρα πια ξέρεις πως δεν αρκούν αυτά, γιατί αυτό που πραγματικά χρειάζεται για να πετύχει η συνταγή είναι να θέλουν κι οι δυο. να έχουν διάθεση να πάνε παρακάτω. να μάθουν. να αφεθούν. να εξελιχθούν. να ανοιχτούν και να αλληλοεπιδράσουν. κι αυτό είναι το σπάνιο ουσιαστικά. δεν είναι να βρεις έναν άνθρωπο με κοινά γούστα. δεν είναι να ερωτευτείς (πόσοι έρωτες πια χωρίς ανταπόκριση;) δεν είναι να σε γουστάρουν (πόσες ανοιχτές σχέσεις ακόμα;) είναι να βρεις ανθρώπους που έχουν διάθεση να ξεβολευτούν. να ζήσουν. να μην τα παρατάνε με την πρώτη δυσκολία. να ακούν και να ξέρουν να δίνουν. α, και να μην φοβούνται να πάρουν. αυτό κυρίως, να μην φοβούνται...πως αλλιώς αλήθεια χτίζονται οι σχέσεις;