10.2.2015 | 03:41
Μετά την ένωση
Απορώ με τον εαυτό μου.Τόσο φαινομενικά απαθής και αδιάφορηΣε κάποιον που...σίγουρα είναι η τελευταία σκέψη πριν πέσω για ύπνο.Σε κάποιον που τόσο πολυ θέλω να αγκαλιάσω.(και δεν συμπληρώνω τα υπόλοιπα,να φιλήσω..να να..1002 να..)Πως καταλήγουμε ετσι μετα απο την "ένωση"...οσα πριν ηταν τόσο ξέγνοιαστα,ατίθασα,γλυκά και free να καταλήγουν ως τα πιο ζόρικα και μελαγχολικά.Με φοβίζει αυτό.Και όσο με φοβίζει τόσο πιο πολυ μαγκώνω.Μαγκώνω με την ελπίδα πως θα το παλέψω,πως δεν είναι κατι σοβαρό...πως σύντομα θα μου περάσει (ο,τι είναι αυτό)άλλα καταλήγει να με μπερδεύει περισσότερο.
