ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ή αλλιώς μπαμπά. πόσο καιρό έχω να φωνάξω με αυτό τον γνωστό σε όλα τα παιδιά τρόπο αυτή τη λέξη. Σε λίγες μέρες κλείνουν τρία χρόνια. και σε λίγες μέρες κλείνω εγώ τα 24 χρόνια.η πιο επώδυνη συνειδητοποίηση δεν είναι οτι έχασες τον πατέρα σου. είναι οτι έχασες τον αγαπημένο σου άνθρωπο σε όλο τον κόσμο. αυτή η απώλεια που ξέρεις οτι θα σου στοιχίζει πάντα το ίδιο. κάποια στιγμή θα ξεχαστείς. ο πόνος θα γίνει λιγότερος. οι αναμνήσεις των κακών ημερών θα σβήσουν. και τότε θα έχεις την αίσθηση οτι μπορείς να είσαι και πάλι ευτυχισμένος. και θα αφεθείς. θα κάνεις πράγματα, θα προσπαθείς να κατακτήσεις ανθρώπους, ευκαιρίες, εμπειρίες. και θα τα καταφέρεις. και όταν τα καταφέρεις... τότε φίλε μου έρχεται ο μεγαλύτερος πόνος. γιατί τότε καταλαβαίνεις οτι όσους γκόμενους και να έχεις, όσα λεφτά και αν μαζέψεις όσα βραβεία και αν πάρεις... ποτέ δε θα νιώσεις αυτή την ευτυχία που είχες νιώσει τότε. ποτέ δε θα υπάρξει για δεύτερη φορά. θα νιώσεις μια άλλη ευτυχία. που θα ναι λειψή και άγνωστη και θα σε φοβίσει και θα σε θυμώσει και θα πεις γι αυτό προσπαθούσα; τότε θα καταλάβεις οτι η απόλυτη ευτυχία δεν υπάρχει πια για σένα. θα πρέπει να συμβιβαστείς. έχω χάσει αρκετούς ανθρώπους μέχρι τα 24 μου χρόνια. έχω προλάβει και έχω χάσει ήδη τρεις στην αγκαλιά μου αλλά αυτό που με πόνεσε πιο πολύ. ήταν που έχασα τον αγαπημένο μου άνθρωπο. πόσους τέτοιους μπορείς να βρεις;Μπαμπά, ραντεβού στα όνειρά μου. Η σαρδελίτσα σου.