ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι γυναίκα 26 ετών, ομοφυλόφιλη και μένω σε μία μικρή επαρχία. Ενώ γνώριζα ανεκαθεν ότι μου αρέσουν οι γυναίκες, εδώ και αρκετά χρόνια απ' όταν συνειδητοποίησα την σεξουαλική μου ταυτότητα κάπου στα 19-20, δεν ήμουν ποτέ διατεθειμένη να την αποκαλύψω σε κανέναν απολύτως. Εκείνα τα χρόνια, είναι η αλήθεια πως είχα μία πολύ μεγάλη ψυχολογική πίεση/καταπίεση. Έπιανα πολλές φορές τον εαυτό μου να θέλει να μιλήσει σε κάποιο άτομο, ακόμα και άγνωστο, που να είχα ανταλλάξει μερικές κουβέντες και μου φαινόταν έμπιστο. Δεν τολμούσα να μιλήσω σε καποια φίλη ή καποιο κοντνό μου πρόσωπο. Είχα ανάγκη απο μία ψυχολογική υποστήριξη. Για να μην τα πολυλογώ, αυτά τα χρόνια ήταν λίγο-πολύ βασανιστικά.Αφού λοιπόν ερωτεύτηκα και φλερταρα χωρίς αποτέλεσμα, σιγά σιγά, ίσως κάπου στα 24, ξεκίνησα να σερφάρω σε σχετικά site για περισσότερη ενημέρωση και να συνομιλώ με κοπέλες κυρίως για να αποκτήσω θάρρος και αυτοπεποίθηση αρχικά και μετέπειτα γιατί όχι να γνωρίσω και κάποια από κοντά. Ωστόσο, κανείς από τον περίγυρό μου δεν είχε αντιληφθεί την διαφορετικότητα μου, διότι την κρατούσα καλά κρυμμένη. Παρόλα αυτά, υπήρξαν στιγμές που με είχαν "τσακώσει" αλλά ποτέ δεν παραδεχόομουν τίποτα.Πριν ένα χρόνο, βρισκόμουν με μία μεγάλη παρέα (άντρες-γυναίκες) και ξαφνικά με ρωτάει ένα παιδί, μπροστά σε όλη την παρέα, "είσαι ομοφυλόφιλη;" και όπως συζητούσαν όλοι μεταξύ τους, με το που ακούν όλοι την ερώτηση, σταματούν να μιλούν και να με κοιτάνε. Εγώ από την άλλη, εκείνη την ώρα ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάμματα. Δεν είπα τίποτα παρά μόνο χαμογέλασα, που προφανώς με "πρόδωσε". Από τότε είχα πει στον εαυτό μου, ότι δεν θα ήθελα να ξαναζήσω κάτι παρόμοιο, τουλάχιστον οχι χωρίς να θέλω να αποκαλυφθώ, χωρίς να είμαι έτοιμη.Και φτάνουμε στη σημερινή χρονιά όπου αρχίζω να παίρνω κάποιες αποφάσεις. Θα αρχίσω να εκδηλώνομαι λίγο-λίγο, να φλερτάρω διακριτικά κοπέλες που μου αρέσουν, όχι άσχετες αλλά να γνωριζόμαστε και να βλέπω πως ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες. Δεν με νοιάζει αν καταφέρω κάτι ή όχι. Θα αρχίσω να μιλάω πιο ελεύθερα για την LGBTQ κοινότητα και να εκφράζω τις απόψεις μου, όπως το να ανεβάζω σχετικό υλικό στο facebook. Σε ένα μικρό βαθμό όλα αυτά τα έχω κάνει, νομίζω πως έχω κάνει μεγάλη πρόοδο.Πριν δύο μήνες, είχα βγει για φαγητό με γυναικοπαρέα, θα έιμασταν καμιά 20αριά κοπέλες. Κάποια στιγμή, σηκώνεται η μία να πάει στην τουαλέτα και αμέσως μετά ακολουθεί και μια αλλη κοπέλα. Εκείνη την ώρα έπεσαν κάποια υπονοούμενα και αστεία/πειράγματα (σίγουρα οι κοπέλες δεν είναι γκεί ή μπαι ούτε έκαναν κάτι). Και αμέσως μετά πετάγεται μια κοπέλα και λεει την εξής ατάκα "Άλλες έχουν το όνομα, κι άλλες έχουν τη χάρη" συνοδευόμενη από άλλα υπονοούμενα και λέγοντας ξεκάθαρα ότι το αναφέρει για κάποια συγκεκριμένη κοπέλα.Αυτή η ατάκα έχω την εντύπωση ότι πήγαινε για μένα. Μιας και για να είμαι ειλικρινής φλέρταρα με κάποια από αυτές. Αν όντως ήταν μπηχτή για εμένα (και μακάρι να ήταν), ομολογώ πως καταβάθος χάρηκα, αισθάνθηκα ωραία που (μάλλον) γνωρίζουν την πραγματική μου σεξουαλική ταυτότητα, κι ας μην έχω κάνει κάτι ακόμα με γυναίκα.