16.2.2015 | 00:02
γιατι;
Γιατι ειναι τοσο δυσκολο να εισαι ο εαυτος σου;εχω κουραστει απο αυτο το ψυχολογικο πολεμο. Τον πολεμο τον οποιο εν μερει δημιουργω εγω η ιδια στον εαυτο μου.εχω κουραστει να κρυβομαι απο τους παντες, να μη τολμαω να μιλησω ουτε σε ενα ατομο για τον πραγματικο εαυτο μου και αυτη η κατασταση με πνιγει.. καθε φορα που λεω πως θα το τολμησω, κανω πισω. ισως δεν εχω φτασει στο σημειο να αποδεχτω την ομοφυλοφιλια μου ετσι ωστε να μη φοβαμαι να μιλησω με αλλους για αυτην. βαρεθηκα να παιζω ενα θεατρο στην καθημερινη μου ζωη.ειμαι 24 ετων και νιωθω ηδη γερασμενη. Η ζωη τρεχει και αισθανομαι πως δεν μπορω να την προλαβω. χανω τα καλυτερα μου χρονια σκεπτομενη τι θα πει ο ενας και τι θα πει ο αλλος και προκειμενου να ικανοποιησω και να μη στεναχωρησω τους αλλους δεν ζω εγω. οχι μαμα και μπαμπα, οχι φιλε μου, οχι. η ομοφυλοφιλια δεν ειναι επιλογη. πιστεψε με δεν θα επελεγα ποτε να ακολουθησω ενα τετοιο τροπο ζωης ωντας μονιμως μεσα στον φοβο της απορριψης και του στιγματισμου. Δε θα επελεγα να μη μου δινεται η δυνατοτητα να κρατησω απτο χερι την κοπελα μου, να μη μπορω να τη φιλησω δημοσιως, οπως με τοση ανεση κανεις εσυ.επιλογη ειναι ομως πως θα το χειριστεις. θα επιλεξεις να μεινεις δειλος, σιωπηλος ή θα προσπαθησεις να διεκδικησεις το δικαιωμα σου στη ζωη;εγω προς το παρον μενω δειλη..
