ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οταν ήμουν 18 πέρασα Κρήτη σε μια αλλα σχολη αλλα οι γονείς μου θεωρούσαν οτι θα κανω τουρισμό κ δεν με άφησαν να πάω. Ετσι έπιασα δουλειά... Δουλειες μάλλον θα έλεγα. Την πρωταπριλιά του 2008 (πόσο ειρωνία ) απολύθηκα κ ετσι αποφάσισα να διαβάσω ενα χρονο κ να δώσω ξανά πανελλήνιες. Το 2009 πέρασα στην σχολη που ήθελα στην Μυτιλήνη. Ήμουν 26 χρόνων τοτε. Στα 4 χρόνια ακριβώς είχα τελειώσει με όλα μου τα μαθήματα κ για πτυχίο είχα μόνο την πτυχιακή μου. Ομως ηταν πολυ δύσκολο να μείνω εκεί κ οι γονείς μου να πληρώνουν ενοίκιο, λογαριασμούς κλπ για να ειμαι απλά εκεί κάνοντας την πτυχιακή. Ετσι λοιπόν μετακόμισα Αθήνα. Πράγμα που ήθελα κιόλας γιατι ποτε δεν ένιωσα καλά εκεί. Με το που γύρισα με χώρισε ο φίλος μου που είμασταν μαζι 4 χρόνια και φάγαμε μαζι στην μάπα όλα τα εμπόδια της απόστασης. Η επιστροφή στο σπίτι ηταν δύσκολη. Είχα συνηθίσει να μένω μονή μου κ τωρα έπρεπε να συμβιβαστώ με την παρουσία κ άλλων ατόμων μέσα σε ενα σπίτι (λατρευω την οικογένεια μου για να μην παρεξηγηθώ ), μια γιαγιά κατάκοιτη και με προχωρημένο Αλτσχάιμερ που δεν μπορεί πια ούτε να μιλήσει ούτε να αναγνωρίσει ούτε να καταπιεί. Η κρεβατοκάμαρα των γονιών μου έχει μετατραπεί σε δωμάτιο κλινικής και οι ίδιοι κοιμούνται στους καναπέδες στο σαλόνι σαν κακομοίρηδες. Μέσα σε όλα αυτά βρίσκω ξανά ενα παιδί που είχαμε σχέση πριν 12 χρόνια και καταλήγουμε να κάνουνε νέο ξεκίνημα, με τον καιρό αρραβωνιαστηκαμε και καπάκια έρχεται η κολλητή μου στο εξοχικό μας και πιάνει την μαμά μου κ σπέρνει διχόνοιες για τον άνθρωπο μου. Οτι αυτός ειναι η αιτία που μαλώνω με την μαμά μου κ με τον αδερφό μου κ κάποια αλλα που δεν θελω να θυμάμαι. Δεν της ξαναμίλησα ποτε. Κ τωρα μαζεύω τα κομμάτια μου ακομα ... Κ προσπαθώ να τελειώσω την ρημαδοπτυχιακη... Ευτυχώς τα πάω καλά αλλα με βρίσκω τραγική να με κρατάνε όλα αυτά πισω κ 1,5 χρονο να μην την εχω καταφέρει ακομα. Οποτε... Θελω την θετική σας αύρα για λίγη δύναμη παραπάνω. Ευχαριστώ κ συγνώμη για το σεντόνι