24.2.2015 | 22:06
εξομολογουμαι εδω...
επειδη εχω κουραστει να νιωθω μονη. επειδη εχω κουραστει να γνωριζω αντρες με τους οποιους δεν εχω τιποτα κοινο. επειδη εχω κουραστει να περνω αντικαταθλιπτικα εδω και 4 χρονια. επειδη εχω κουραστει καθε μερα να σηκωνομαι και καθε βραδυ να ξαναλυγιζω. επειδη εχω κουραστει να ακουω τη φραση "τι εχεις παλι", καθως οσοι το λενε δεν εχουν ιδεα πως ειναι να εχεις καταθλιψη. επειδη εχω καταφερει τοσα πολλα στη ζωη μου,εχω γυρω μου τοση αγαπη,δινω τοση αγαπη,αλλα το παρελθον εχει αδειάσει τις μπαταριες μου. επειδη ειμαι 33 ετων,εχω ολη τη ζωη μπροστα μου αλλα η αισιοδοξια μου δεν συμφωνει με τη πραγματικοτητα,κι καθε φορα ξαναπροσγειωνομαι ανωμαλα στο αδειο μου κρεβατι.αυτα. αναρωτιεμαι ποσες εκατονταδες νιωθεται σαν εμενα.
