ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτο που με ενοχλεί πιο πολύ στην νεοελληνική κοινωνία είναι η κακία και η κατινιά. Άμα κάποιος πετύχει σε κάτι ή νιώσει καλά για τον εαυτό του, αμέσως η κρίση, τα πειράγματα, οι φημες, οι σχολιασμοί. Απο ζηλεια γινεται; π.χ. η κολλητη μου είχε χρόνια κατάθλιψη και έπασχε απο διάφορα θέματα, και τωρα τελευταια εχει γίνει πολύ καλύτερα. Αμέσως μόλις ειπε εναν καλο λογο για τον εαυτο της μπροστά σε αλλους (οπως "νιωθω ομορφη σημερα" ή "αγαπω τον εαυτο μου") σε αντιστοιχες συζητησεις που μπορει να καναν, αμεσως ολοι στην παρεα ή στη σχολή θα την σχολίαζαν σαν ψωνισμένη, ξιπασμένη, κλπ.ή οπως εγώ μπήκα σε ενα καλο πανεπιστημιο του εξωτερικου και το ειπα σε 2-3 "φιλους" μου και ξαφνικα ολη η σχολη εδώ να με περνάει για ψωνάρα και να μοιράζουν φημες πως θεωρω τους συμφοιτητές μου αποτυχημενους και πως φευγω γιατι δεν αντεχα το συστημα εδώ που ηταν πολυ δυσκολο για μενα, και κάτι ανοησιες πως μπηκα εκει με μεσο κλπ. και αυτο συμβαινει παντα και συνεχεια οποτε καποιος πει εναν καλο λογο για τον εαυτο του ή πετυχει κατι πανω απο τον μεσο ορο (που δεν ειναι καν κακο ή προσβλητικο, ουτε το λεει με επαρση) ξαφνικα ολοι θα τον κράξουν.ρε δεν ασχολείστε με τους εαυτους σας λεω εγώ;;;;;;;