ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπημένε μου... το γράφω αυτό γιατί θέλω κάπου έστω και ανώνυμα να υπάρχει μία απόδειξη της δικής μου αγάπης για σένα για πάντα. Κανείς δεν το ξέρει και σε κανέναν δεν μπορώ να το πώ, δεν χρειαζόταν γιατί την ευτυχία μπορούσα να την μοιραστώ μαζί σου, όπως και τις προσωπικές μου δυστυχίες. Αυτή τη δυστυχία όμως θέλω να την φωνάξω να με ακούσεις τόσα χιλιόμετρα μακρυά. Ποια δυστυχία θα μου πείς? Πληγώθηκα που κατάλαβα ότι πέρασα όλα αυτά και συνδέθηκα τόσο πολύ με έναν άνθρωπο βασισμένη σε μία πρόθεση που δεν υπήρχε ποτέ, που ήταν ένα ψέμα... Μη φοβάσαι δεν θα σε έβαζα ποτένα το κάνεις. Ηθελα απλά να κέρω ότι για μένα θα το έκανες γιατί αυτό μοου έλεγες..Ωράια τα μου λέιπεις μακάρι να ήταν αλλιώς αλλά ήθελα και άλλο... Ειχα ανάγκη να συνεζίζω να το πιστεύω.. Τελικά δεν θα υπάρχουν μεγάλες αγάπες, έιχες δίκιο, όλα στο μυαλό μας είναι. Φοβάμαι τόσο πολύ να αφήσω το χέρι σου νομίζω ότι θα καταρεύσω. Είσαι η σταθερά μου και δεν θυμάμαι πως ήταν πριν εσένα. Δεν το επεδείωξα να σε βάλω στη ζωή μου αλλά θεέ μου πόσα μικρά μικρά βήματα μας φέρανε εδώ... Πόσο πολύ αντιστάθηκα και πόσο με πίεσες προσ την κατέυθυνση που ήθελες. Πόσο πολύ εκτίμησα αυτά που έκανες για μένα... Ησουν για μένα τα πάντα. Δεν έχω άλλο σαν και σένα... Πόσο σε αγάπησα με σε΄να κατάλαβα τι σημαίνει, να θέλεις να χαμογελάει ο άλλος και να μην πορσπαθείς να κερδίσεις κάτι. Να θέλεις μόνο να είναι καλά και να τρελένεσαι στην ιδέα ότι κάτι μπορεί να πάθει... Εκλεγα στην αγκαλιά σου και σου ζητούσα να μην πάθεις ποτέ τίποτα θυμάσαι??? Θυμάσαι εκείνο το βράδυ μετά το μπάνιο στη θάλασσα????Δεν έχω στολίσει με ωραιότερα επίθετα άνθρωπο που να βγάινουν μέσα απο την ψυχή μου και είναι τόσο άδικο για μένα να συμβιβάζομαι με άντρες που μου φέρονται άσχημα ή που δεν νιώθω για αυτούς το παραμικρό.. Μα μετά σκέφτομαι και εσύ τόσα μου είχες υποσχεθεί.. τι να ένιωσες πραγματικά απο όλα αυτά που έχεις πει αλήθεια....Ποτέ δεν θα σου ζητούσα να αλλάξεις την κατάσταση σου, άλλωστε ξέρεις ότι μπορεί και να μην μπορούσανα ανταπεξέλθω...μου έφταναν αυτά που μου έδινες απλόχερα, απλά ένιωθα ότι αν στο ζητούσα θα το έκανες, νόμιζα ότι ένιωθες έτσι και με αυτό μπορούσα να χαίρομαι με την ψευδέσθηση και να κάνω πράγματα που μπορεί η προσωπική μου ηθική να μην μου επέτρεπε ξέρωντας όμως ότι έγω είχα την ευτυχία να έχω αυτά που τόσοι ονειρέυονται και λίγοι βρίσκουν. Επερνα αυτά που μου έδινες και προσπαθούσα και εγώ να δώδδω κάτι απο τα λίγα που μπορούσα. Δεν σου κρύφτηκα ποτέ, δεν σου είπα ποτέ ψέμματα, δεν σε εκμεταλέυτηκα, μόνο σε αγαπούσα και φορές παραπονιώμουν γιατί έβλεπα ότι αυτά που νιώθω είναι αδιέξοδα... Ολο μου έλεγες ότι αξίζω πολλά, προσπαθούσες να με κάνεις να πιστεψω στον εαυτό μου. Για μια ακόμα φορα όμως τα κατέστρεψα όλα, να πιστέψω σε τί πια. Μετά απο αυτά που είπαμε τίποτα ξανά δεν θα είναι το ίδιο. Πάντα το ίδιο κάνω. Δέν είμαι καλή για τίποτα, Τώρα με φοβάσαι, τώρα ζητάω πολλά και έβλεπα εδώ και μέρες ότι απομακρύνεσαι, δεν με έψαχνες πια, δεν μου ζητούσες να σε καλυνηχτήσω με ένα μύνημα. Δεν έφερνες ανάποδα τη γή για να με δείς... Μέχρι και τα γενέθλια μου ξέχασες και στο θύμησα εγώ... Εμεινα σπίτι εκείνο το βράδυ επίτηδες και περίμενα να σου μιλήσω και εσύ το ξέχασες... ΠΕρίμενα να μην ταξιδέψεις την Πέμπτη για να είσαι εδώ την Παρασκευή το πρωι όπως κάθε χρόνο μαζί μου και εσύ έφυγες χωρίς να πείς τίποτα λες και τί θα σου ήταν να μείνεις ένα βράδυ... Ολα αυτά με έκαναν να σκεφτώ διαφορετικά. Πως σε κουρασα και βαρέθηκες, πως όλα είναι πάλι στο μυαλό μου. Για αυτό σε πίεσα... Τόσο καιρό που δεν ζητούσα τίποτα ήξερα ότι έτσι δεν θα σε χάσω. Τώρα σε έχασα.. Τώρα ακόμα και άν επιστρέψουμε στην αρχική κατάσταση θα σκέφτομαι πως το κάνεις γιατί ;όπως μου είπες είμαι μια ευχάριστη αλλάγη στη μονοτονία σου...Και εγώ αν γυρίσουμε έχασα το δικαίωμα μου να μιλάω γιατί είπα ότι σκεφτόμουν αλλά λιγοψύχησα όταν κατάλαβα ότι το να σε χάσω είναι χειρότερο απο το να σε έχω έτσι ακόμα και αν μου ξεκαθάρησες ότι δεν με θέλεις για κα΄τι περιότερο. .. Πόσο τραγική είμαι ξανά....