ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην οικογένεια μου δόξα το Θεό δουλεύουν και οι δύο μου γονείς. Η δουλειά της μητέρας μου έχει πέσει πάρα πολύ τον τελευταίο χρόνο λόγω κρίσης, εγώ σπουδάζω σε άλλη πόλη και η αδερφή μου έχει φροντιστήρια... και νιώθω τόσο άσχημα που βλέπω πόσο πιεσμένοι είναι και πόσο αγχώνονται και φοβάμαι για την υγεία τους!! Πως έγινε έτσι αυτή η χώρα, άνθρωποι με όνειρα και περιουσίες να τα χάνουν σε μερικά χρόνια... και δεν είναι και άνθρωποι που έβαλαν το "χέρι" τους σε αυτό το χάλι σε καμιά περίπτωση, τέρμα συνεπείς και σε φόρους κτλ.Πέρα από αυτό, μια βόλτα έξω με κάνει να βάλω τα κλάματα. Άστεγοι, κοιμούνται στο δρόμο, κρυώνουν, πεινάν, πονάνε... ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!! Σαν τα αδέσποτα... νέοι άνθρωποι σαν εμένα βγαίνουν έξω από τη χώρα, άλλοι δεν έχουν καν την ευκαιρία ενώ είναι λαμπρά μυαλά να σπουδάσουν...Πως καταντήσαμε έτσι, πόσο πάτο να φτάσουμε; Δεν αντέχω άλλο και δεν αντέχω να σκεφτώ πως είναι οι άνθρωποι που προανέφερα.ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΔΕΡΦΙΑ;;; :(