ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλάμε κάθε μέρα απ' το skype. είσαι χιλιόμετρα μακριά. κι οριακά είναι σαν να σ' έχω δίπλα μου. Ξέρω τις κινήσεις σου, την ανάσα σου, τι θα πεις... Κι όμως, θα πέρναγα ξανά τη θάλασσα, μόνο για να κουρνιάζω κάθε βράδυ στην αγκαλιά σου. Αλλά δεν γίνεται. Σχολή, εξεταστικές, βλακείες. Κι εσύ στη δουλειά, στα σχέδια, στα όνειρα. Όνειρα που τα κρατάς για σένα.Σήμερα μου ανακοίνωσες κάτι που από καιρό φοβόμουν. Το μπαμ, το επόμενο βήμα, η κίνηση ματ σου, θα γίνουν τόσο ξαφνικά που ούτε να το σκεφτώ δεν θα προλάβω. Θα φύγεις κι ούτε καν θα κοιτάξεις πίσω σου. Μόλις βρεις την ευκαιρία... Θα είσαι αλλού.Δεν ξέρω αν θα είμαι κομμάτι του σχεδίου δράσης σου, αλλά το ελπίζω. Γιατί δεν θ' αντέξω να μας χωρίζουν χώρες ολόκληρες... Άντε ένα πέλαγος αντέχω (και μπορώ) να το διασχίζω, όταν τρελαίνομαι χωρίς εσένα. Αλλά μισή ήπειρο πώς την περνάς?Κι αν δεν με θέλεις καν εκεί, τι γίνεται?