ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου λειπει τοσο πολυ ενας ανθρωπος που ημουν μαζι του 4 χρονια κ ομως ποτε δεν ενιωθα καλα και δεν ξερω πώς γινεται να συμβαινει αυτο,τοσο ηλιθια ειμαι πια?νιωθω οτι εγιναν τοσα λαθη,ανεπανορθωτα μαλιστα κ εκεινος λεει ουτε να το σκεφτομαι οτι μεταξυ μας θα ξαναγινει κατι στο μελλον.μ αγαπουσε πολυ λεει,αλλα αυτο που ειχαμε αποδειχτηκε κατι το οποιο δεν ειναι καν αξιο λογου.ομως εγω δεν νιωθω ετσι..δεν με νοιαζει αν εξευτελιστηκε αυτο που ειχαμε στα ματια των τριτων επειδη κ οι 2 προχωρησαμε φανερα μ αλλους..με νοιαζει οτι θελω να προσπαθησω ξανα στο μελλον,να ξαναχτισουμε κατι που γκρεμιστηκε γιατι για μενα η βαση ειναι ακομη εκει.για εκεινον ομως οχι,θελει λεει να περασουν καποιοι μηνες ακομη κ μετα να διαγραψει μια κ καλη αυτη την τοσο ασχημη χρονια κ οπως καταλαβαινω μαζι κ μενα.πώς γινεται να χω πληγωθει τοσο απ αυτον κ ομως να νιωθω οτι θελω να προσπαθησουμε?ποσο ηλιθια πια..εκανα τρομερες επιπολαιοτητες κ πραγματα που δεν αρμοζουν σ ανθρωπο π ειναι καψουρης,ομως συνειδητοποιω το κακο που μου εκανε κ την οργη που ενιωθα για να φτασω στο σημειο να μη λογαριαζω τιποτα κ να τα θελω ολα