ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω ένα πρόβλημα, αλλά ντρέπομαι να στο αποκαλύψω όταν βρισκόμαστε ενώπιος ενωπίω (τρόπος το λέγειν), γι' αυτό αποφάσισα να (σ)το εξομολογηθώ εδώ.Δεν ξέρω ποιο λεξικό να ακολουθήσω κάθε φορά που σου μιλώ (και πάλι ττλ): του Μπαμπινιώτη (που του έχω ιδιαίτερη αδυναμία, κι ας τα γράφει μπαμπινιώτικα), του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη (που απλώς ξεπατικώνει τη σχολική ορθογραφία), ή του νεόκοπου Χρηστικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών (που δεν παίρνει θέση και υιοθετεί διπλή ορθογράφηση των «επίμαχων» -και επίδικων- λέξεων, κάνοντας, συνήθως, συγκερασμό των ορθογραφικών προτάσεων των δύο πρώτων λεξικών);Με άλλα λόγια, να σου γράψω ότι έφαγα αβγό ή μήπως αυγό;Ότι έφαγα τσιππούρα ή τσιπούρα (με ένα πι έχει λιγότερα λέπια);Ότι μειώθηκε ο τζύρος των συναλλαγών ή μήπως ο τζίρος;Ότι χτύπησα και έβαλα τσηρώτο ή μήπως τσιρότο;Ότι έχεις πολύ στυλ ή μήπως στιλ;Μήπως κάποια από τις επιλογές που θα κάνω μας οδηγήσει σε καβγά; Ή μήπως σε καυγά;Μήπως, εν τέλει (ή εντέλει;), να κάνω απλώς μία μείξη (ή μίξη;) όλων των παραπάνω, για να τελειώνουμε;Περιμένω εναγωνίως την απάντησή σου. Πάω τώρα να φάω ένα ρωδάκινο (ΛΝΕΓ, Δ' Έκδοση, σελ 1716).