16.3.2015 | 02:27
Ας υποθεσουμε πως αυτο το ραγισμα δεν εγινε μεσα σου, αλλα πως ραγισε το Γκραντ Κανυον
Στην ιδια παρεα εδω και μηνες, μια παρεα που θα διασκορπιστει συντομα σε αλλες πολεις και χωρες. Και δεν αντεξα αλλο και σου ειπα περιπου αυτα που σκεφτομαι για σενα κι εσυ μου πες αυτα που σκεφτεσαι για μενα. Και ειπες πως δεν εχεις το κουραγιο να ξεκινησεις κατι ενω το μελλον ειναι αβεβαιο και δεν ξερουμε καν που θα βρισκεται ο καθενας σε λιγο καιρο. Και μεσα σε ολη μου την ανωριμοτητα, αναγνωριζω την λογικη της αποψης σου. Κι ουτε να σε πιεσω θελω, ουτε να σε φερω σε δυσκολη θεση, και ειναι ωραια που συνεχιζουμε και κανουμε απλα παρεα και στο θεμα δεν σκοπευω να ξανααναφερθω. Και θα προσπαθησω να ειμαι απολυτα ενταξει, οσο δυσκολο κι αν μου ειναι. Γιατι μου ειναι πολυ δυσκολο, ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ, αφορητο, γιατι ηθελα 1 γαμημενη ευκαιρια να μαι με ενα ατομο τοσο υπεροχο οσο εσυ. 1/4 αιωνα ζωης και αλλο τετοιο ατομο δεν ειχα συναντησει...Αυτα.
