16.3.2015 | 18:23
το παράπονο μου
Καλησπέρα Αρχικά θα ήθελα να πω ότι δεν πρόκειται τόσο για εξομολόγηση όσο για παράπονο Έχω έναν αδερφό 6 χρόνια μεγαλύτερο μου εγώ τώρα είμαι 20 εκείνος 26 όταν ήμασταν μικρά δεν είχαμε κανένα σημείο επαφής δυστυχώς. Όταν τελείωνε το δημοτικό εγώ ήμουν στην πρώτη τάξη του δημοτικού πέρασαν τα χρόνια έφυγε να σπουδάσει σε κάποια άλλη πόλη γύρισε όλα καλά. Εγώ μεγάλωνα και όπως ήταν φυσικό ήθελα να έχω μια καλύτερη σχέση με τον αδερφό μου. Στην αρχή άρχισα να μιλάω πιο πολύ μαζί του, ζητούσα την συμβουλή του για οτιδήποτε ζητήματα που μπορεί να υπήρχαν γιατί πίστευα τότε ότι με αυτόν τον τρόπο θα ερχομασταν πιο κοντά. Εκείνος ήταν απλά τυπικός (πολλές φορές το έπαιρνα άσχημα ) αλλά συνέχιζα την προσπάθεια Μετά άλλαξα τακτική αφού ήμουν πλέον 17- 18 καΙ του πρότεινα εξόδους μαζί μου και μόνο που δεν με έβρισε άλλες φορές του έλεγα να πάμε διακοπές μαζί , άλλες να γραφτουμε σε κάποια δραστηριότητα. Τίποτα ότι και αν κάνω δεν το θέλει..Ίσως να μην έχω βρει τον σωστό τρόπο να τον προσεγγίσω αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να τον φέρω κοντά μου και στεναχωριέμαι που δεν θέλει να έχουμε μια καλύτερη επαφή.. Μα είμαστε αδέρφια γιατί; ΥΓ: το μόνο που έχει πει να πάμε μαζί είναι στην καφετέρια απέναντι να πάρουμε καφέ στο χέρι
